MEESTER FERRY

Net Calvé pindakaas. Wie is er niet groot mee geworden? Generaties. Van broer op zus, van zus op broer. Van vriend op vriend, vriendin op vriendin. Duizenden kinderen herinneren het zich. Door die rekenles heen bijten. Ook door ontleden. Maar dan, gym! Gymnastiek van meester Ferry!

Meester Ferry heeft honderden klassen gehad. Beter, ze hadden hem. Vriendelijk, maar strikt. Aardig als de klas het toeliet. Streng en onverbiddelijk als de situatie er om vroeg. Vaak met een glimlach, grapje of milde spot. Daar moest je dan maar tegen kunnen.

Meester Ferry was geen doorsnee gymleraar. Gepokt en gemazeld, liepen de kinderen met hem weg. Populair en getapt. Een schouderklopje links, een aai rechts. De lach gebeiteld in het gelaat. De jeugd werd mondiger. Nou, en? Hem kreeg je niet gek.

Als een van de klassen zou verschijnen bij "de Reünie", dan zou zijn entree tot gejuich hebben geleid. Natuurlijk had een gymleerkracht al een voorsprong op de groepsdocent. Gym is bewegen en niet stil zitten. Gym is spel, spanning, competitie. Zet dat tegenover "pak je boeken en kop dicht". Leerkracht versus meester Ferry. Meteen 0-1!

Streng zijn, nooit met je laten sollen en toch oneindig populair. Dat leer je niet op kweekschool of de latere Pabo. Dat zit in je, het heet talent. Aangeboren en door jaren ervaring bijgeslepen en verdiept.

Meester Ferry draaide moeiteloos zijn lessen. Jaar in, jaar uit, bleef hij enthousiast en met milde spot roepen: "Drie man uit! Jammer, dan! Wisselen!"

Als je zoveel klassen en kinderen les gaf ben je in L`dam-V`burg een publieke persoonlijkheid. Wanneer je dan ook nog jaren trainer was van RKAVV, is er geen sprake meer van anonimiteit. Meester en trainer Ferry bleef zichzelf.

Aimabel en innemend met een gezonde dosis humor. Soms wat humeurig om te laten blijken, dat hij toch ook maar een mens was. Niets was hem vreemd. Bovenal bleef hij die man van gymzaal en sportdagen. Dat beeld beklijft.

Meester Ferry floreerde op sportdagen toen die nog niet verworden waren tot massa meetings met alles overschreeuwende muziek uit mega boxen. Geen kind kan zijn optreden tijdens de afsluitende estafette vergeten zijn.

Te midden van krijsende klasgenoten renden de sprinters met stokje heen en weer. Meester Ferry soeverein in het midden met het oog van een arend, fluit in de mond.

Ferry en ik kenden elkaar al meer dan 40 jaar. Zelfde voetbalclub, buurt en collega`s. Omstandigheden brachten ons zeer dicht bij elkaar. Toen tegenspoed het won van voorspoed, beleefden we toch nog heel veel bijzondere momenten. Warme, intieme gebeurtenissen tegen zeer pijnlijke ingrijpende ogenblikken.

Een uur voordat hij, omringd door zijn gezin, rustig insliep zat ik stil bij hem. Ik keek naar hem. Blij met de hilarische momenten, verdrietig door het onvermijdelijke einde. En, met een brok in de keel, dacht ik, geheel in de geest, waarop hij speels slagbal floot:

"Verdorie, Ferry! Je bent uit!"