Wie is... Bas Paardekooper

In Leidschendam-Voorburg, Stompwijk en Leidschenveen wonen veel mensen met een verhaal. Onbekenden, maar ook mensen die min of meer bekend zijn van de een of andere organisatie, of club. Wie zijn die mensen, wat doen zij precies, wat beweegt hen en hoe denken zij over hun woonomgeving. In Het Krantje regelmatig een interview met een inwoner die wat te vertellen heeft. Tips en reacties graag sturen naar dick@telstar-uigeverij.nl

Door Dick Janssen

Bas Paardekooper is een bekende naam in de 'blues scene' en wordt door sommigen wel gezien als een van de betere bluesgitaristen die ons landje rijk is. Hoewel hij werd geboren in Scheveningen, groeide hij op in Voorburg, waar hij ook op het Huygens Lyceum op school zat. Op zijn 14e ging het gezin in Stompwijk wonen, waar Bas het tot zijn 30e prima naar zijn zin had. "Ik heb een fantastisch jeugd gehad in Stompwijk met de jeugdsoos, de kermis, veel schuurfeesten enz. Ook heb ik nog vijf jaar jamsessies gedaan in café De Gouden Leeuw van Ruud en José", vertelt hij. Sinds een paar jaar is de cirkel rond en is Bas weer woonachtig in Scheveningen. Al heeft hij (al een jaar of 10 jaar) nog steeds een oefen- en opnamestudio in een omgebouwde stal bij een boerderij in Stompwijk. "Ik ken er ook nog iedereen en iedereen kent mij", vertelt hij.

Voorbeelden
Bas (33) komt uit een muzikale familie. Zijn vader speelde accordeon en zijn zus zong. Hij kreeg van huis uit een breed scala van muziekstijlen mee; van Johny Jordaan, tot BB King, Jimi Hendrix, Stevy Ray Vaughan, Pink Floyd en The Beatles. Ongeveer vanaf zijn 12e speelt hij gitaar. Bas heeft het zichzelf aangeleerd. "Uren achter elkaar was ik met mijn gitaar bezig", vertelt hij. Dat kon wel oplopen tot zo'n zes uur per dag." Op zijn 19e dacht hij dat hij het wel onder de knie had, maar toen hij een keer een bekende bluesgitarist virtuoos hoorde spelen concludeerde hij dat hij toch nog maar even heel goed moest gaan studeren. Zijn grote voorbeelden waren daarbij (uiteraard) Jimi Hendrix, Stevy Ray Vaughan en Walter Trout. Naast gitaar heeft Bas overigens ook nog een jaar of drie piano gespeeld, een tijdje gedrumd en saxofoon gespeeld.

Minstens twee keer per week optreden
Ook nu nog maakt de gitaar onlosmakelijk deel uit van zijn leven, dat in het teken staat van de muziek. Behalve dat Bas twee keer per week 2,5 uur repeteert met zijn band The Blew Crue. Treedt hij ook nog eens twee keer per week drie uur lang op met de band en soms ook nog een keer met een ander coverbandje. "Dan speel ik geen blues, maar van alles wat; van Corry en de Rekels tot AC/DC." Tevens treedt Bas nog wel eens helemaal alleen op, als singer/songwriter. "Dan kun je je niet zoveel fouten permitteren, maar het is wel heel leuk. Ik moet gewoon veel spelen. We hebben wel eens een manager gehad die het helemaal in ons zag zitten. Alleen mochten we dan maar tien keer per jaar optreden om het een beetje exclusief te maken. Maar daar voelde ik weinig voor.

Band
Ongeveer 8 jaar geleden startte de muzikant zijn eigen band: Bas Paardekooper and The Blew Crue. Deze band heeft intussen een flinke reputatie opgebouwd. Er werd een demo opgenomen en de afgelopen vijf jaar zijn drie albums uitgebracht met allemaal door Bas en toetsenist Wouter Hoek zelfgeschreven nummers. Het tweede album werd aan Paardekooper zelfs uitgereikt door basgitarist Rinus Gerritsen van Golden Earring in De Boerderij in Zoetermeer. De plaats overigens, waar ook een droom uitkwam toen hij daar met zijn idool, de Amerikaanse bluesgitarist Walter Trout, samen mocht spelen.

Andere bekende (Nederlandse) bluesgitaristen waar hij mee speelde zijn onder meer Julian Sas en Ted Oberg (Livin' Blues). "En mensen waar ik zelf vroeger naar ging kijken, zoals Eelco Gelling van Cuby & The Blizzards en Joop Roelofs van Q65, komen nu naar mij kijken en een biertje met me drinken."

Fanclub in Zuid-Korea
De band Bas Paardekooper and The Blew Crue, naast gitarist/zanger Paardekoooper bestaande uit André de Bruijn (basgitaar en zang), Roel van Leeuwen (drums en zang) en Wouter Hoek (toetsen en zang), treedt op in het hele land en daarbuiten. "We hebben toertjes gedaan door Duitsland en door Zweden, maar ook opgetreden in Oostenrijk, Zwitserland en Frankrijk." De band heeft al op diverse grote podia gestaan, waaronder in Het Paard van Troje, maar ook op een bluesfestival in België voor zo'n 10.000 man.

"We hebben bovendien zelfs een fanclub in Zuid-Korea" lacht Bas. "Dat is toch wel heel bijzonder als je op een You Tubefilmpjue ziet dat ze een door jou geschreven nummer staan mee te zingen." Uiteraard telt de band ook in Nederland een grote schare fans. Bas schrijft 90% van de nummers zelf. Meestal gaat hij een beetje aan het tokkelen op de gitaar en samen met toetsenist Wouter Hoek komt er dan een nummer uit. De muziek die zij schrijven en spelen is geen standaard blues. "Dat kan op een gegeven moment wel eens gaan vervelen", vindt Bas. Daarom spelen zij blues en bluesrock met poppy invloeden. "Een beetje Pink Floyd en dat soort muziek".

Geen knoopje
Rijk is Bas er (nog) niet van geworden. Zoals het een blues/rockmuzikant eigenlijk betaamt heeft hij "Geen knoopje", zoals hij zelf zegt. Wel een handvol gitaren, waaronder een Fender Stratocaster, een Fender Telecaster, een Les Paul en een door het gitaarmerk Doodad beschikbaar gestelde Danny Lademachter endorsement gitaar met zijn eigen naam. Naast zijn muziek heeft hij dan ook nog een baantje als koerier. Ooit hoopt hij echter van zijn muziek te kunnen leven en veel in het buitenland te kunnen gaan optreden. "Nederland is eigenlijk te klein om het er echt te kunnen maken als bluesmuzikant", zegt hij tot slot.