Wie is...Gemma Teunissen?

Leidschendam - Als je bij Gemma Teunissen binnenkomt, zie je al snel wat haar grote hobby is. Overal zie je kasten met knuffels, veel antieke poppen- en poppenwagens. "Toen we vroeger met z'n achten waren, kreeg ik ze niet, dus toen ben ik ze op latere leeftijd zelf maar gaan verzamelen", legt zij uit.

Door Dick Janssen

Gemma Teunissen (69) is een echte Leidschendamse. Geboren op de Broekweg kwam ze op de St. Jozefstraat te wonen. Ze ging naar de Mariaschool en Bernhardschool in de Rode Pannenbuurt en vervolgens naar de huishoudschool op de Damlaan. Ze werkte jaren bij de V&D in Den Haag, trouwde en kreeg twee kinderen Verder gaf ze – lang geleden - enkele jaren handwerkles op de Margrietschool.

Een jaar of 30 had zij een crèche aan huis op de Johannes Poststraat en op de Burg. Keijzerlaan in Leidschendam en was ook nog vijf jaar vrijwilligster in het kinderopvangcentrum De Boot in Damsigt. Nu past zij alleen nog op de kleinkinderen op. Nou ja, oppassen. "Het zijn intussen tieners dus niet echt meer nodig, maar ze willen graag dat oma donderdag en vrijdag bij hen is", vertelt Gemma.

Zo'n 17 jaar geleden, nadat zij was gescheiden, is zij in een flat op de Burg. Keijzerlaan in Leidschendam gaan wonen. Op de vijfde verdieping, maar dat viel niet mee. "Ik heb namelijk behoorlijk hoogtevrees", legt zij uit. Eerst versierde zij met de Kerst altijd alleen de hal bij zichzelf voor de deur, maar de andere 9 bewoners van de portiek vonden dat zó leuk, dat zij hebben gevraagd, of zij dat niet in de hele portiek wilde doen. Sindsdien zorgt Gemma ieder seizoen – tegen vergoeding van de materiaalkosten - voor een toepasselijke versiering op de verdiepingen en beneden in de hal naar de bergingen.

Op dit moment is de flat in voorjaarssfeer. "Allemaal roosjes en takjes met vogeltjes en zo", vertelt zij. Met de kerst worden zelfs de leuningen in het trappenhuis voorzien van kerstdecoratie. En alle bewoners van de portiek - en een paar kennissen - krijgen van haar een zelfgemaakt kerstpresentje. Die voor komende kerst zijn zelfs al klaar en hangen aan een rekje in de woonkamer. "Ja, lacht zij", ik geef ook aan een aantal vrienden en bekenden nog handwerkles en als we dan bezig zijn, maak ik zelf ook wat." Voor die les vraagt zij overigens niets, "Alleen moeten zij zelf het materiaal betalen".

Gemma maakt bijna alles zelf. Naast de antieken poppen en poppenwagens ze je vele gehaakte knuffels in haar flat. Zij verkoopt de knuffels ook, voor weinig. "Dat loopt als een trein, ik heb er momenteel niet eens zoveel meer." En zij heeft een aantal grote kasten omgetoverd in poppenhuizen, die ze helemaal tot in het kleinste detail heeft ingericht met veel zelfgemaakte dingen. De kleding van de poppetjes maakt ze zelf, de schilderijtjes, tafeltjes, stoeltjes, bedjes, enz. Sommige dingen koopt ze wel bij speelgoedwinkels omdat deze moelijk na te maken zijn. Een van de poppenhuizen, voor het raam in de woonkamer, is overigens een muizenhuis. De vele poppetjes in dit huis zijn namelijk allemaal muizen. Het is een alleraardigst schouwspel.

Sinds een jaar is Gemma gestopt met de kinderopvang. Ze was een tijdje ziek, maar het gaat nu best goed vindt zij. Ze is geen klager en stilzitten is niets voor haar. "Ik houd niet van geraniums; ik vind het maar een rotplant. Ik zorg er wel voor dat ik me niet ga vervelen. Je moet toch wát doen en ik ben dol op handwerken en knutselen", geeft zij een verklaring voor haar creatieve bezigheden.

Bij het vertrek hoor ik ergens een koe loeien, meen ik te horen. Verrast kijk ik op. "Is dat een ringtone of zo", vraag ik nog. "Nee hoor", zegt ze. "Kijk maar." Ze wijst in de woonkamer naar een groene klok met wat koemotieven aan de muur. Ze rommelt even aan de klok en plots komt een koe uit een openslaand deurtje en loeit nog maar een keer. Een soort koekoe klok, zullen we maar zeggen.