Leo van den Brink.
Leo van den Brink.

Wie is...Leo van den Brink ?

Actueel 707 keer gelezen

Stompwijk - Nabij De Bles (voorheen de bekende uitspanning Het Blesse Paard) te Stompwijk vinden we het huis van Leo van den Brink (1932), die vol enthousiasme herinneringen ophaalt uit zijn leven. Hij herinnert zich een heleboel schaatspret uit zijn puberjaren toen het in feite oorlog was en het gezin het moeilijk had om de touwtjes aan elkaar vast te knopen. De saamhorigheid van toen bestaat nog steeds. Het bloeiende verenigingsleven is daar een goed voorbeeld van.

door F.J.A.M. van der Helm

Geschiedenis boeit hem. Zowel die van zijn familie als van Stompwijk en omgeving. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat hij bezig is met het schrijven van zijn herinneringen. Niet gelijk voor het grote publiek, maar vooral voor zijn familie: zijn kinderen en kleinkinderen. Nu kan Leo inmiddels terugkijken op een 300 pagina's dik boek dat hij schreef over zijn vader, die in Stompwijk de basis legde voor 'Kolibri': het bedrijf van de jachten en zeilboten. Een boek vol wetenswaardigheden dat gretig aftrek vond en nog steeds vindt in de nieuwe herziene druk. Dit eerste boek is een grote stimulans om nu verder te gaan met het optekenen van zijn eigen leven.

Kalm en met bescheiden stem openbaart Leo ons zijn jeugd. Vader was met Mien Hooijmans getrouwd, doch zij stierf reeds in 1938 op 34-jarige leeftijd aan de tbc. Destijds een vreselijke ziekte waartegen nog niet de juiste medicijnen en behandelwijze waren gevonden.

Enige tijd later kwam Corry Starrenburg uit Leidschendam als nieuwe moeder in het gezin. Ze was zo vroom, dat ze de lagere school in het dorp niet godvruchtig genoeg vond. Leo en zijn jongere broer Arnold werden daarom helemaal naar de lagere school aan het Westeinde in Den Haag gestuurd, waar ze iedere dag naartoe moesten fietsen. Een kwelling. Heen en weer en door weer en wind. Leo slaakt een diepte zucht.

Doordat het stoomgemaal niet functioneerde in de oorlog, lagen grote stukken weiland onder water. In de koude winters werd dat een heerlijke schaatsbaan, die voor kinderen een waar genot was. Spelenderwijs merkte Leo hoe heerlijk het was om de kou te trotseren en je op een paar simpele schaatsen voort te bewegen. Ook genoot hij van het wedstrijdrijden op de Vliet, waar bleek dat hij geen onverdienstelijk schaatser was. Bij molen 'De Salamander' werden wedstrijden georganiseerd. Een uur lang rondjes rijden, dat vormde de marathon.

En dan was er nog het 'Korte baan' (160 meter) rijden. Wat een enthousiasme op en langs het ijs. Dolle pret. Voor de winnaar werd met de pet rondgegaan. Eén keer moest Leo het als jochie van 15 opnemen tegen een knul van 21. Wat was dat een spectaculaire ervaring. Wat werd hij aangemoedigd. Hij won de race en was de held van de dag.
Ondertussen voltooide hij zijn school aan de Bisschoppelijke Nijverheidsschool te Voorhout en had het diploma van timmerman op zak. Hij kon gelijk bij zijn vader werken, die immers bezig was met de op- en uitbouw van zijn bedrijf in zeilboten. Het duo vormde een uitstekend span. Samen maakten ze een romp. Zijn vader als rechtshandige de ene kant en Leo als linkshandige de andere. Vader was een man van weinig woorden, maar een echte doener.

Leo staat open voor technische mogelijkheden. Het kon dan ook niemand verbazen dat hij al gauw een 8-mm camera had om het leven van zijn gezin op vast te leggen. Het was een dure bezigheid, maar hij begreep dat unieke opnamen van blijvende waarde zouden zijn voor het nageslacht. Van zijn vader heeft hij nog unieke beelden, die prachtig aan zijn kleinkinderen kunnen worden doorgegeven. "Daarmee overlap je toch ineens vier generaties". Ook van Stompwijk en omgeving heeft hij een schitterende film gemaakt, die later op dvd is gezet. Deze film vond grote aftrek en Stompwijk is Leo er nog dankbaar voor.

Reacties naar helmhuis@ziggo.nl.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant