Door: Ronald Lamping.
Door: Ronald Lamping.
COLUMN

ONDERWIJSSTAKING

Column 584 keer gelezen

Het onderwijs staakt. Ook in Leidschendam-Voorburg. Lazer van mijn stoel. Boze leerkrachten? Waarschijnlijk weer ludiek met geinige hoedjes en liedjes, categorie: 'Loon onderwijs, troostprijs', 'Door Dekker bijstandstrekker'. De schuldigen? Voornamelijk………….zijzelf!

Al decennia zagen coalities van wisselende signatuur aan de onderwijs poten. Álle politieke partijen waren betrokken. Daadwerkelijk in Kabinet, of in bankjes van de Kamers. Partijen leverden bewindslieden met eigen innovaties en noviteiten. Via basisschool methode berekend blijft er onder de streep een onwerkbare ramp situatie over, die nauwelijks conform gangbare maatstaven wordt beloond.

Feit, astronomisch te kort aan leerkrachten. Dan is 'de politiek' toch schuldig en niet het onderwijsveld? Droom lekker verder. Tuurlijk, "Den Haag" maakte er een immense puinhoop van. Ondeskundigheid, bezuinigingen en chronische drang naar politiek scoren, dreven leerkrachten richting afgrond. Maar de doorsnee leerkracht is soft, te lankmoedig en bovenal extreem angstig om klanten te verliezen. Directies loeren naar het leerling aantal, dat garant staat voor de financiële injecties vanuit de overheid.

Wat er ook passeerde, hoe waanzinnig bewindslieden ook hun beroerde concepten over scholen uitstortten, teams bleven ouders geruststellen en de kont van de inspectie likken. Vooral geen bevuiling van eigen nest. Negatieve impressie in de wijk kostte leerlingen. Direct gevolg? Minder leerkrachten. Op die basis hebben scholen alles gepikt, narigheid verdoezeld en wanbeleid mokkend aanvaard. Geen afschuw, maar de nepstemming, "alles oké, hoor!" Die slappe houding gaf politici alle vrijheid om concepten te verzinnen, in te voeren en weer te laten uitsterven. Om nieuwe belabberde plannen te baren, die ook strandden. Een non-stop mismanagement, terwijl schoolteams stuiptrekkend ontkenden, dat de school moeilijk functioneerde of dat het redelijk ging, maar dan wel ten koste van sfeer en burn-outs van docenten.

Leerkrachten, hoe gedreven ook, leken wel persoonlijk door God gezonden. Geen baan, maar roeping. Zendeling in een jungle van inferieure en onhaalbare pedagogische missies. Nooit razernij, altijd maar gewillig luisterend en slaafs de miserabele plannen volgend. Al jaren geleden hadden alle scholen moeten staken. Naar Den Haag, grote bek met een onderbouwd en op feiten gebaseerd protest. Werkweigering en duidelijke pr naar ouders, zodat die de actie begrepen en niet huilden, omdat ze nu "met hun kindje zaten". Dat ouders snapten, dat protest juist pedagogisch en didactisch rendement moest opleveren voor hun pupil. Dat hun kind niet gebaat is bij zijinstromers, die lesgeven wel een leuke hobby lijkt. Oprotten!

Lesgeven is complex specialisten werk, geen naaikransje. Of wilt u ook een blije zijinstromer als piloot of chirurg? Ik, achteraf een grote smoel? Pardon? Schreef toen ik werkte vele vernietigende opiniestukken in Haagsche Courant, Volkskrant en NRC. Vocht publiekelijk met inspectie en discussieerde op radio en tv met bewindslieden en hoofd inspectie mevrouw Kervezee. Spuwde mijn gal op tv in toenmalige Nova. Moest op matje komen bij afdeling Onderwijs en Panta Rhei. Kansloos waren ze. Volstrekt ondeskundig! Bureau experts.

Het onderwijsveld is braaf, mak en naar binnen (= eigen school) gekeerd. Nu staken. Een uurtje! Wat zal Den Haag schrikken. Want, wat zien ze verschijnen? Een school!

Een school bibberende softies!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant