TWEET TWIST

In 2018 worden we weer overspoeld met randverschijnselen van de gemeenteraadsverkiezingen. Stemmen we uiteindelijk op de partij, waarbij we ons gehoord voelen, tóch? Partijstandpunten lijken soms inwisselbaar. Inspiratie van kiezers is doorgaans belabberd. Vraag een willekeurige burger naar plannen van partijen en ze staren je ontredderd aan. Laat ze drie namen van gemeenteraadsleden noemen en ze vreten beschaamd antidepressiva. Weten zij veel.

Wat presteerden partijen de afgelopen 4 jaren? Niemand, die dat complete plaatje voor zich heeft. Wat mogelijk blijft hangen is een recent voorval. En dat stemt behoorlijk treurig. We bevinden ons in oorlogsgebied. Geen Syrië. Mildere categorie. In Leidschendam-Voorburg nog geen oorlogscorrespondenten en tanks. Wél een mijnenveld. Moeilijk traceerbaar. Het lijkt, of er zich onderhuids broeiende wrevel aan het nestelen is. Zit niet lekker. Oud zeer, openstaande rekeningen, dat type gramschap. Ontwakende vulkaan. Gevolg, een eruptie van venijnige stoten onder de gordel, scheldpartijen en mogelijke aangifte bij politie.

Armzalige capriolen van dorpsnotabelen, waar we onze stem aan moeten geven. Die vanaf 2018 verantwoordelijk zijn voor ons lokale doen en laten. Dat reikt verder dan gretig in de krant staan voor openingen, prijsuitreikingen of geënsceneerde buurtpraatjes. Wat is er dan?Even kort. Via tweets zitten twee lokale politici elkaar dwars. Beetje infantiel niveau. Iets als 'mijn bal' en 'dús jij doet niet mee'. Dat kaliber. Pietluttig duo speelt een variant op een oud Hollands gezelschapsspel: Mens erger je wél!'

Casus ken ik onvoldoende en interesseert me ook niets. Wat mij boeit is de uitvoering. Wij hebben, als kiezende burger, met hen te maken. Dan mág je iets verwachten. Niveau, beheersing en beschaafdheid. Nu lijken het twee kijvende viswijven, die elkaar om de oren slaan met een gestoomde makreel. Actuele Hoekse en Kabeljauwse twisten. Bijvangst? Ja, onfatsoen.

Ene Hans Geurts tweet vilein over ene Rozenberg. Dat schiet bij laatste in verkeerde keelgat. Geurts neemt gas terug, maar capituleert niet. Rozenberg blijft pissig en weet het zeker. Geurts is achterbaks en farizeeër!" Raak! One hundred and eighty! Rozenberg overweegt aangifte en schakelt een versnelling hoger. Vraagt Geurts of hij het Negende Gebod kent, "Gij zult niet liegen!" Wel geinig. Vaag herinner ik me Rozenberg als de oud-wethouder, die nou niet bepaald ongeschonden uit de waarheidsvinding (…) kwam bij Duivenvoordecorridor materie. Vraagje aan hem: "Gij herinnert zich die USB stick affaire toch nog wel?"

Enkele andere partijen geven gas. Gezamenlijk baren ze een rel. Tuurlijk mag je van mening verschillen. Met de vuist op tafel of met deuren slaan. Zich gepikeerd voelen. Vanzelfsprekend mag je gekrenkt zijn en elkaar even mijden. Menselijk en aanvaardbaar. Máár bij prominenten, die ons vertegenwoordigen, mogen wij ook beheersing, beleefdheid en redelijkheid verwachten. Dat dit keurkorps elkaar dus wél persoonlijk in de ogen kijkt en heibel volwassen oplost. Geen openbaar twitter geblaf of getier via andere (a)sociale media.

Dieptreurig. Zo vermoord je het laatste restje politieke animo bij de toch al onverschillige burgers. Voor alle betrokkenen dan ook kosteloos mijn steekhoudende Elfde Gebod:

Gij moet u diep schamen!