Gedoe rond plantsoen Leeuwensteijn

Voorburg was volop bezig met uitbreidingsplannen. In 1934 rolden de bouwtekeningen van Park Leeuwensteijn van tafel. Daar waar eens het historische landgoed had gestaan, zouden villa’s en woningen verschijnen, compleet met een fraai plantsoen. De realisatie zorgde voor de nodige problemen ofschoon de gemeente voor het stratenplan en plantsoen zou zorgen.

Door F.J.A.M. van der Helm

Eeuwenlang was de riante buitenplaats Leeuwensteijn bewoond door de voorname familie Van Alckemade, die we daar al in 1440 tegenkomen. In 1782 zeiden deze patriciërs het landgoed vaarwel en zien we het landgoed overgaan van de ene familie op de andere. De laatste eigenaar van naam was Prinses Marianne, die Leeuwensteijn in 1861 aankocht om als gastenverblijf dienst te doen.

Lange oprijlaan
In 1934 maakte de gemeente Voorburg serieus plannen om de verpauperde buitenplaats, die in 1935 werd afgebroken, een andere bestemming te geven. De Arnhemse projectontwikkelaar ‘Combinatie Leeuwensteijn’, ging voortvarend te werk. Met de gemeente werden diverse afspraken gemaakt rondom de bebouwing en de aanleg van het stratenpatroon. Straat- en plantsoenaanleg komt in handen van Voorburg alsmede aanleg van riool- en gasleidingen, kabels voor elektriciteit, straatlantaarns en brandkranen. Kortom de hele infrastructuur van het nieuwe park. De combinatie betaalde daartoe in 1936 in eerste instantie een bedrag van ƒ32.000,-. Later zou het bedrag ruim verdubbeld worden, wat mede veroorzaakt werd door de lange oprijlaan.

Klachten
Ondertussen werden sloten gedempt en ging het bouwrijp maken van de grond in ijltempo door. Evenals de verkoop van de kavels en de villa’s. Inmiddels is het 1939 en de eerste bewoners zijn neergestreken op het voormalige landgoed. Rondom hun huizen werd nog volop gewerkt en dat zorgde bij tijd en wijlen voor de nodige overlast en hinder. De meeste nieuwkomers konden daar vrede mee hebben, doch enkelen wilden in stilte gebruik maken van hun begeerlijke woongenot.

Niet zo verwonderlijk dat de werkzaamheden overlast en lawaai opleverden zolang de zaken nog niet waren voltooid. De heer H. Zumpolle ging ten strijde en vroeg de gemeente of het materiaal uit de tuintjes zoals ‘stenen, zand, wortels enz.’ zomaar gedeponeerd kon worden op het onbebouwde stuk grond bij perceel 3. Ook het trottoir was nog niet klaar en de bewoners ‘waren verplicht door het zand te lopen’, zo stelde de klager. Een andere veelgehoorde klacht betrof het plantsoen. H.J. Wolters vroeg zich namens vele bewoners af: Waar bleef dit? De bewoners hadden er zo naar uitgekeken.

Het antwoord van de gemeente was simpel. Allereerst diende het bouwproject in zijn geheel klaar te zijn alvorens met de finale afronding te beginnen, waarbij het plantsoen aan bod kwam. Daarnaast werd de bewoners om geduld verzocht, daar de beplanting eenvoudigweg afhankelijk was van het seizoen.

Reacties naar helmhuis@ziggo.nl.