In chaos Marianne de Wit zit systeem

Leidschendam - Vlak voor de kerstdagen interviewde ik Marianne de Wit, schrijfster van ‘Kapitein Ties en het Timosaurusei’. 

Door Peter den Hollander

Het verhaal gaat over Kapitein Ties en tovenaar Tobias die samen het Timosaurusei van een vijandelijk eiland af gaan halen. De Timosaurus die uit het ei komt kan namelijk de oceanen schoonmaken. De eilandbewoners van Zwart en Boos hebben daar geen interesse in terwijl de burgemeesters van Recht en Draad en Weltevreden, juist het ei uit willen zien komen, om het koraal te redden. Marianne heeft het boekje in eigen beheer uitgegeven, de opbrengst ging naar het Ronald McDonalds huis.

Marianne schreef het verhaal na een verblijf in Egypte. Ze volgde daar een schrijfcursus van Emmy Dullemond. De opdrachten die ze kreeg gingen alle kanten op. En het zien van het vervuilde koraal dat ze tijdens het snorkelen zag, bracht Marianne op het idee om er een boek over te schrijven.

Zij bleef lang lid van de schrijfclub van Dullemond. Emmy wist haar telkens weer te inspireren tot het schrijven van originele verhalen. “Mijn nieuwsgierigheid maakt van mij een spons,” zegt ze. “Ik neem alles op. Ik zie en hoor veel en dat verwerk ik in mijn verhalen.” Ze probeert de ervaringen van mensen te verwoorden, door het innerlijke laten zien: wat iemand denkt en hoe iemand zich voelt.

Zo verwoordt ze in een verhaal met de titel ‘Het bruine koffertje’ over een patiënt die in het hospice ligt en erg bang is voor de dood en daar ‘s nachts met een verpleegster over spreekt: “In mijn werk heb ik gezien dat de dood ook helend kan zijn. Het woord dood is eng , maar de dood zelf niet”, stelt de verpleegster de patiënt gerust. “Als dat eens waar zou zijn,” reageert die en valt in een onrustige slaap.

Toch heeft Marianne (nog) niet besloten om die verhalen te publiceren. “In mijn chaos zit een systeem,” zegt ze. “Ik ben eigenlijk met te veel andere dingen bezig om mij nu te concentreren op één ding. Ik heb geen focus. En focus moet je hebben om de verhalen rijp te maken voor publicatie. Wellicht wordt er ooit toch nog eens een bundel gepubliceerd.”

Haar levensopdracht is ´happy´ zijn en dat levensgevoel wil ze graag aan andere mensen overbrengen. Haar vader, die een groentewinkel in de Herenstraat had, heeft haar dat meegegeven. En het is altijd Mariannes opdracht gebleven. Tijdens zondagschool confronteerde zij de voorganger met een tegenspraak en dit werd haar niet in dank afgenomen. Ze besloot de lessen niet meer te volgen. Haar vader gaf haar gelijk: “Probeer zo veel, zo lang en zo dicht mogelijk bij jezelf te blijven en jouw kijk op de dingen niet te verloochenen.” En zo staat Marianne nog steeds in het leven.

‘Kapitein Ties en het Timosaurusei’ is niet het laatste boekje dat Marianne publiceert. Zo wil ze graag ook nog een boekje schrijven waarvan de opbrengst dan naar Cliniclowns gaat.