Gusta ten Bosch (64, biologie), Annelies Kort (63, handvaardigheid) en Adri Toet (67, aardrijkskunde) blikken terug op hun onderwijscarrière op het Maartens (foto: pr SMC).
Gusta ten Bosch (64, biologie), Annelies Kort (63, handvaardigheid) en Adri Toet (67, aardrijkskunde) blikken terug op hun onderwijscarrière op het Maartens (foto: pr SMC).

Ruim 199.080 uren onderwijservaring op St.-Maartenscollege

Actueel 1.603 keer gelezen

Voorburg - Ongeveer 199.080 uren aan onderwijservaring zitten op een picknickbank op de binnenplaats van het St-Maartenscollege. Gusta ten Bosch (64, biologie), Annelies Kort (63, handvaardigheid) en Adri Toet (67, aardrijkskunde) blikken terug op hun onderwijscarrière op het Maartens, die voor hen begon in de jaren ‘80. 

In hun beginjaren was de sfeer op het Maartens ‘bourgondisch’. “De sfeer was gezellig en er ontstonden ook vaak goede ideeën tijdens de borrel”, zegt Annelies. Spotlight bijvoorbeeld en de Personeelswendag. Ze is ook de oprichtster van de ‘Meer Leuke Dingen Doe Club’. Dit zeer selecte clubje van zes dames is opgericht om als een tegenkracht te dienen voor het “gezeur van collega’s tijdens de pauzes op de leerlingen”. Volgens haar kan de “klas eenzaam zijn en daarom moet je als personeel juist positief en actief samen zijn.” Startende docenten werden minder goed begeleid dan nu. Gusta: “Je kreeg een sleutel en een doos met krijtjes en je zocht het maar uit.”

Annelies vertelt dat er allerlei initiatieven kwamen om startende docenten meer te ondersteunen. Alcohol inspireerde “totdat collega’s geen maat meer konden houden en de drank in de ban ging”, vertelt Gusta. Toen docenten met fietskettingen om de nek de orde moesten bewaken bij bovenbouwfeesten, kwam er ook een einde aan de soos waarbij leerlingen èn docenten onder het genot van een biertje op vrijdag de schoolweek afsloten.

En status, dat hadden ze de docent van vroeger. CDA-minister Wim Deetman van Onderwijs maakte daar met zijn HOS-nota uit 1985 (Herziening van de onderwijssalarisstructuur) een einde aan. De salarisschalen werden fors verlaagd. ”Deetman zorgde voor een revolutie”, zegt Adri. “Sindsdien wordt het leraarschap ondergewaardeerd, zowel qua salaris als qua status.” Als Gusta aan de tijd terugdenkt zegt ze “Ik schaamde me toen om er voor uit te komen dat ik docent was”.

“De leerlingen waren pittiger”, zegt Adri. “En vaak was de band persoonlijker, er waren geen mobieltjes …” De leerlingen waren “opener, en zeker net zo brutaal als nu”. Gusta ziet geen verschil “je groeit mee” en “vet haar, pukkels in het gezicht, pubers blijven pubers”. Volgens Annelies zijn de leerlingen nu wel mondiger en worden ze – met name door ouders – meer “gepamperd”. “Ze hebben niet geleerd om te vallen en weer op te staan.” De druk van buitenaf is groter, de eisen liggen hoger en ook sociale media trekken hun wissel. Annelies: “Er zijn meer verleidingen.” In het verlengde zijn de ouders veeleisender geworden en schromen niet om via de mail op te komen voor de belangen van hun kind. Gusta: “Ouders zitten er meer bovenop.”

“De eerste drie jaar was het overleven”, zegt Adri. “Ik wilde eigenlijk geen docent worden en vond mijn lessen niet goed gaan. Ik was er dag en nacht mee bezig. Nu vind ik het een gezellige baan, een manier van leven.” Gusta vindt het jammer dat de status is afgebrokkeld. “Als docent vervul je een belangrijke functie in het leven van een kind. Vroeger werd dat meer gezien dan nu.” Annelies is nog steeds de gepassioneerde docent van vroeger. “Ik vind het leuker geworden, vroeger haalden de leerlingen je nog wel eens onderuit. Toen waren de lessen minder goed voorbereid, tegenwoordig zijn de lessen beter. Wij kunnen meer aan de orde brengen tijdens een les. De hele wereld komt binnen via internet, computer en beamer.”

Het onderwijs, vinden de drie, geeft veel voldoening, weinig geld. Annelies: “Ik zeg altijd ‘ik doe geen vrijwilligerswerk. Ik zit in het onderwijs.” Het onderwijs, het Maartens, heeft veel bijgedragen aan hun persoonlijke ontwikkeling. Gusta: “Wij voelden ons niet alleen docent maar wilden ons ook verder ontwikkelen. Het Maartens gaf ons toen - en nog steeds - deze mogelijkheid. Zo hebben wij binnen de school vele functies en taken kunnen doen: MILS coach, docentencoach, decaan, coördinator tweetalig vwo en organisatie & begeleiding van uitwisselingsprojecten met buitenlandse scholen en vele schoolreizen. Een verrijking.”

(door: Cees Banning
en Menno Visser).

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant