Lamping: Vleesch

Vleesch? Koest maar! Elementair onderdeel van mijn studie in jaren `70 was Nederlands. Uiterst pittig en omvangrijk. Lui doorlezen van uittreksels kon niet langer. Ploeteren met zware examens. Mondeling én schriftelijk.

Uitslover! Waarom schrijf je dan vleesch en niet vlees? Logisch. Als ik de overheid hoor wordt vlees iets nostalgisch. Product, dat we ons later vaag kunnen herinneren. In 2073 op tv, “Tussen Kunst & Kitsch”? Néé! “Tussen Vega & Vlees”. Zij: “Ik vond die gehaktbal op zolder!” Deskundige: ”Uitzonderlijk exemplaar!”

Bemoeizucht met ons leven. Verbaasd en geïrriteerd. Tuurlijk, overheid maakt extreem hoge kosten voor de gezondheidszorg. Miljarden. Mogen we best opletten met onze consumptie. Dat doe ik. Nooit gerookt, drink al dertig jaar geen alcohol en vreet me nooit klem. Wat gezet, dat komt niet door schransen van zoete lekkers uit koelkast of airfryer. Eten zet snel aan bij mij. Slechte verbranding. Handicap, jammer.

Eén ding laat ik nooit staan. Vlees. Als iemand wil leven op komkommers en slablaadjes, mij best. Nooit kritiek. Raak je opgewonden van bosui of hitsig van winterpeen, ga je gang. Laat mij dan ook met rust bij het tackelen van biefstuk.

Eén of andere goocheme Jopie uit de regering wil vlees extra belasten. Of die niet goed bij z`n hoofd is. Hoezo? Waarom? Momenteel geldt één overkoepelend alibi, “beter voor milieu”. Krijg een hekel aan dat zinnetje. Wil `s avonds graag vlees of vis. Zit goed bij ons thuis. Staat nog net niet in onze huwelijkse voorwaarden. Had het liefst bij de notaris laten optekenen, dat mijn echtgenote het hele jaar voor haar geliefde carnivoor de contractueel vastgestelde dis zou verzorgen. Áls we scheiden is dat niet op basis van “scheiding van tafel en bed” maar op basis van “scheiding van vlees uit diepvries voor mij en de rest voor haar”.

Vleestaks! Moet ik mijn laatste levensfase soms gaan sabbelen op een stronk andijvie? Maar onze kleinkinderen dan? Kleinkinderen, ondertussen een stoffige gemeenschappelijke noemer onder alle mogelijke problemen. Hardvochtig? Egoïstisch en verblind door lekkerbekjes en filetlapjes? Donder op. Vind vlees en vis gewoon heerlijk. Daar gaat een onbeduidende passant in Den Haag geen stokje voor steken. Wat ik van die minister vind? Bal gehakt.

Vleestaks! Via minister Staghouwer. (Minister wie?) Nog even en hij verzint statiegeld op afgekloven botjes. Hij bezigt wel gortdroge ambtenaren taal, zoals “heffing op vlees met een terugsluis naar de producerende sector”. Terugsluis! Vervolgens vraagt de politiek zich af waarom ome Gerrit en tante Sjaan niet gingen stemmen.

Vleestaks. Paniek, alom. Staat er straks vleespolitie voor de deur. Duikt zo`n Voa , Vlees opsporingsambtenaar, onder het deksel van je braadpan met vier pruttelende karbonaadjes. Op de bon, want het huishouden bestaat uit twee zielen. Van vlees en bloed. Dat weer wel.

Wat minister Staghouwer wil zal me (echte) worst wezen. Naamgrappen zijn zelden leuk. Bij hem past zijn voornaam precies. Voornaam? Ja, gekke Henkie! Meer kwalificaties over daadkracht gekke Henkie? Ja!

Vleesch noch visch