Tunnel in Utrechtsebaan

Voorburg - Op 20 december 1976 werd de Utrechtsebaan feestelijk geopend door minister Tjerk Westerterp. De baan zorgde voor aansluiting met de A13, doch bij Voorburg was hij nog niet klaar. De kruising met de Prins Bernhardlaan was nog gelijkvloers en de verkeersafwikkeling verliep nog met stoplichten (aflevering 55).

Door F.J.A.M. van der Helm

In 1958 waren reeds plannen gesmeed om een snelweg te creëren langs de spoorbaan vanaf station Voorburg naar het centrum van Den Haag. De opkomst van het autoverkeer zorgde voor een toenemend aantal files. Doorgaand verkeer moest allemaal door de stad rijden. Berucht is de rotonde van het Koningin Wilhelminaplein, waar het steevast een drukte van belang was. En dan die lange files van stinkende auto's op de KW-laan en de Laan van Nieuw Oosteinde. Vooral bij mooi weer was het langzaam aansluiten op de rotonde en de laan richting Den Haag en Scheveningen.

Steeds vaker moesten Haagse problemen met omliggende gemeenten worden opgelost. Eerder was dat al het geval geweest met de groei van de residentie, waarbij annexatie van Voorburg dreigde. De samenwerking tussen de gemeenten verliep niet altijd even ontspannen, daar de suprematie van de Hagenaars geruime tijd overduidelijk voelbaar was.

De komst van de Utrechtsebaan was voor Voorburg vanzelfsprekend. Het traject leverde ook weinig problemen op. Maar het pijnpunt zat hem in: aquaduct, viaduct of tunnel. Er was het fameuze plan van verkeersdeskundig ingenieur Jacobsen, die een tunnel wilde onder de Utrechtsebaan, die zou lopen van de Prinses Mariannelaan naar de Parkweg. Met de komst van de tunnel zou historisch Voorburg beter zijn oorspronkelijke stratenplan behouden en hoefde men niet tegen een onooglijk viaduct aan te kijken. Nadeel was dat dit plan 20 miljoen gulden kostte en geheel door Voorburg diende te worden betaald. De keuze van het Prinses Marianneviaduct zou voor rekening komen van Rijkswaterstaat. Het veruit aantrekkelijkste plan, een aquaduct onder de Vliet door, ging spoedig van tafel vanwege de kosten van 500 mln.

In feite was het een ongelijkwaardige keuze door deze financiële verschillen. Ondertussen kwamen steeds meer Voorburgers in opstand tegen de sloop van woningen bij aanleg van het monsterlijke viaduct. Terwijl de Utrechtsebaan op Haags grondgebied al aardig opschoot, ging in 1973 de Voorburgse raad akkoord met een beginselplan, waarbij voor het viaduct werd gekozen. Pas in 1975 ging de kogel definitief door de kerk toen ook het vernieuwde spoorstation op viaducthoogte kwam te liggen. Het hele project was begroot op 110 mln.

Terwijl het bestemmingsplan nog niet klaar was, ging Voorburg ijverig aan de slag om de aansluiting met de Haagse tunnelbak te realiseren. Na de opening van de Utrechtsebaan in 1976, liet de Voorburgse aansluiting nog tot 1979 op zich wachten. De uiteindelijk totstandkoming van het Prinses Marianneviaduct volgde pas in 1986.

Reacties naar: helmhuis@ziggo.nl.