De passie van Nol Overvliet

Leidschendam - Hij is een Leidschendammer in hart en nieren. Zijn wiegje stond aan de Prins Hendriklaan, maar hij groeide op in de St. Bonifaciusstraat in het huis dat eerst van zijn oma was. Aan het woord is Nol Overvliet (1943) die gezellig weet te vertellen over zijn grote passie: het verzamelen van historische voorwerpen van Leidschendam, Stompwijk en Veur.

door F.J.A.M. van der Helm

In de jaren '70 begon hij met zijn verzameling, die bestaat uit suikerzakjes, ansichtkaarten, oorkonden, foto's en noem allemaal maar op van het oude Leidschendam. Een indrukwekkende verzameling, die hij heeft geordend in vele mappen en klappers. "Maar ook deels gedigitaliseerd", voegt Nol er aan toe. Hij is duidelijk met zijn tijd meegegaan en ziet internet en de pc als de grote technische verworvenheden van deze tijd.

De buurt waarin hij opgroeide, de Rooie Pannenbuurt, bestond in zijn jeugd nog voor een deel uit weiland. Hij heeft de DAVO-garage "met hun Peugeotjes" zien verhuizen en uiteindelijk is ook de betonfabriek van zijn vader opgedoekt. Opa Overliet was al voor de oorlog actief als betonvlechter, later kwam zijn vader erbij. Toen in de crisisjaren de klad kwam in die branche, besloot de ondernemende familie stoeptegels te gaan fabriceren. Uiteindelijk groeide dat uit tot een bedrijf met 35 werknemers op zijn hoogtepunt. Het is allemaal passé. Geen vrachtwagens meer door de nauwe straatjes, maar wel dierbare herinneringen. Thuis waren ze met een groot gezin: vader en moeder Overvliet hadden negen zonen en vier dochters, die allemaal onder één dak sliepen. Het was een andere tijd en overal om je heen zag je dezelfde grote gezinnen. Hij heeft geleerd met anderen te delen en tevreden te zijn.

En passant vertelt Nol familie te zijn van Remmerswaal die in café Watersport aan de Leidsekade zat. Een leuke uitspanning en theeschenkerij aan de Vliet die de familie overnam van Olsthoorn. Later kwam er een klein speeltuintje bij en het geheel was ideaal voor een gezellig schoolreisje of tripje. Met een lolly of waterijsje was je als kind tevreden en kon je dag niet meer stuk. Terugblikkend bladeren we door enkele albums. Een nostalgisch middagje, maar "er was toen veel armoe, hoor!", komen we met elkaar overeen. En sommige huizen waren heuse krotten waar je nu geen mens meer in zou durven herbergen. Het waren duidelijk andere tijden.

Naast suikerzakjes, ansichtkaarten, foto's en dergelijke zijn ook schilderijen en borden welkom, mits het maar enige raakvlak heeft met Leidschendam. Zo staan we plots voor een fraai schilderij dat vroeger op paleis Soestdijk heeft gehangen. "Opgekocht via een catalogus toen allerlei spulletjes uit het paleis werden verkocht." Het schilderstuk stond bekend als 'dorpsgezicht' zonder nadere aanduiding, maar Overvliet herkende er gelijk de Vliet in en de opvallende protestantse kerk. Het werk zal rond 1880 zijn geschilderd, toen het huidige sluizencomplex nog net niet bestond. Zulke vondsten zijn het resultaat van zorgvuldig zoeken en snuffelen. Niet alleen in catalogi, maar ook op rommel- en vlooienmarkten, zoals op Koningsdag.

Een ander fraai object is een programma- en zangboekje uit 1778 van het huwelijk van de vooraanstaande en welgestelde Jan Anthonie Prijn en Stephana Zoodaar. Het oude boekwerk geeft een schitterend inzicht over de zang en de plechtigheden rond het gebeuren. Ze kwamen beiden niet uit Leidschendam, doch Prijn was wel eigenaar van De Salamander en woonde zelf in de oude villa Windlust. Ook zijn politieke aspiraties zijn niet onbekend gebleven in de regionale en landelijke geschiedenis.

De veelzijdige Nol kan vol enthousiasme vertellen over zijn indrukwekkende verzameling, maar ook over het plezier dat hij beleeft aan het verzamelen. De spanning die hij telkens heeft bij het speuren naar iets van zijn gading. Soms iets kleins dat nog juist in zijn collectie past. "Het blijft allemaal een leuke vorm van tijdverdrijf!", relativeert hij.

Reacties naar helmhuis@ziggo.nl.