Door: Ronald Lamping.
Door: Ronald Lamping.
COLUMN

GEBAREN

Column 452 keer gelezen

Ben absoluut niet van het fysieke aanraken. Voel ongemak. Als kind vond ik verjaardagen een persoonlijke catastrofe. Moest je iedereen langs en kleefde de smoezelige pulver van oude Indische tantes aan je mond. Na dat (kl)ererondje was ik een walking poederdoos.

Toen Nederland elkaar drie keer ging kussen, was ik rijp voor emigratie. Een vluchtige kus vind ik al niks. Bij twee natte pakkerds dreigt hyperventilatie. Ik zoen wel wie ík wil en niet omdat het zo hoort. Ben mijn eigen kuspolitie. Nieuwjaarsrecepties blijven tragedies. Onvrijwillige zoenoffers.

Dacht aan zulke affectiestoornissen toen ik Delftse studenten zag bij hun uitgebrande zonneauto. Sneu, tuurlijk. Helaas schieten ze in de klassieke modus. Ze gaan naast elkaar staan en leggen de armen om elkaars schouder. Koppie schuin in hoek van 63 graden. Ik trek dat stilleven niet. Zonneklaar.

Omarmen is in. Waarom? Gestoorde rage. Als je kindje valt en de knie schaaft dan is een warm gebaar eerlijk. Helaas een keerzijde. Nederland kleeft en hangt aan elkaar. Letterlijk! Zeventien miljoen marionetten. Het lijkt wel of we massaal aan een draadje hangen dat van boven geregisseerd wordt. Pinokkio volk, eng!

Voetballers staan ook met de armen over elkaars schouders. Moet eenheid uitstralen. Slappe komedie. Je zit vier dagen in trainingskamp, oefent, praat, eet en slaapt samen. Hebt hetzelfde doel en dan moet je bij het volkslied nogmaals benadrukken dat je een team bent. Mondiale na-aperij.

Kolder en opgelegd. Niet vanuit emotie, maar vanuit eigentijdse trend. Gewisseld worden en dan bankzitters bezweet afgaan met een high five. Na de wedstrijd gaat de trainer iedereen een handje geven. Weet precies wat de reserve denkt over wéér een week trainen zonder te spelen: "Zak door de stront met je kleffe handje, zak!"

Mensen slaan bij alles de armen over elkaars schouder. Zie de treffende overeenkomst met roos. Dat ligt ook hinderlijk op de schouders. Waarom toch? Ik wil helemaal geen arm om me heen. Lazer op. Als ik met de mode mee wil doen, koop ik wel een spijkerbroek met gaten. Grappig, als je vroeger een gat in je broek viel, kon je een mep krijgen. Nu zeggen ze: "Staat je goed, zèg!" Dit terzijde.

Ben wars van fysiek gescharrel. Gemaakt en meer trendy dan gemeend. Het volk loopt schaamteloos achter elkaar aan. Lichaamstaal en affectie is niet voor een ieder gelijk. We lijken tegenwoordig echter eenheidsworsten. Kopiëren gebaren als geposeerd bewijs voor betrokkenheid.

Ik heb daar geen behoefte aan. Blijf lekker van me af. Als ik verdriet heb, verwerk ik dat op mijn manier en niet op de wijze, die me aangereikt wordt uit journaalbeelden. Kan me niet heugen echt gehuild te hebben. Niet stoer, zit gewoon niet in mijn pakket. Ben ik dus een harde nietsontziende tiran met betonnen emoties?

Absoluut niet. Ik houd gewoon niet van opgeklopte aanstellerij en blinde meelopers. Want, dan speelt mijn emotionele kant toch op. Waarom dan plots wel?

Omdat ik meelopers om te huilen vind!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant