Huisarts Peter Soeter draagt praktijk over aan zoon Roelof

Voorburg - Peter Soeter (65) stopt op 31 december als huisarts in Voorburg. Zijn praktijk, gevestigd in Medisch Centrum Oud-Voorburg aan de Raadhuisstraat in Voorburg, wordt overgenomen door zijn zoon Roelof.

Met de overname door Roelof Soeter (35) treedt de derde generatie aan. W.J. (Willem) Soeter vestigde in 1952 een klassieke huisartspraktijk aan huis aan de Laan van Oostenburg te Voorburg. Zoon P.A. Soeter (Peter) stapte in zijn vaders voetsporen en nam in 1984 de praktijk van vader over. “Het was me met de paplepel ingegoten”, vertelt Peter Soeter. “Ik ging al op jonge leeftijd met mijn vader mee visites rijden. Als hij dan bij patiënten naar binnen ging, dan wijdde ik me aan de stapel Donald Ducks die ik had meegenomen.”

Het is onmogelijk om bij iedereen in de smaak te vallen, maar het overgrote deel van de patiënten loopt wel weg met Peter Soeter. “Doordat je de mensen zolang meemaakt weet je alles van ze. Sommigen ken je bij wijze van spreken van de wieg tot aan het graf. Je maakt mensen mee met een lach en een traan, van bevallingen tot euthanasie.”

Met name de persoonlijke betrokkenheid van Soeter wordt door zijn patiënten op prijs gesteld. Hij kent niet alleen vader en moeder maar ook de kinderen en informeert daar ook altijd naar. Voor kinderen heeft hij een verzameling van wel zo’n 100 stempeltjes op zijn bureau staan. Als een zenuwachtig of bang kind van hem een stempeltje krijgt, is het ijs vaak al snel gebroken. Verder is Soeter van mening dat continuïteit een belangrijke rol speelt. “Ik ken de mensen van haver tot gort; weet alles van ze heb van alles met hen meegemaakt. Bij sommige praktijken vinden constant wisselingen plaats en komt er weer een nieuwe dokter. Bij ons heeft men altijd met dezelfde mensen te maken. Bijna al onze patiënten komen hier uit het oude centrum.”

Wat de patiënten erg aanspreekt en wat je bij weinig andere praktijken ziet, is het dagelijkse open spreekuur van 7.15 tot 9.00 uur. “Je hoeft niet eerst te ruziën met de assistentie of je alsjeblieft lang mag komen”, aldus Soeter. “Iedereen kan binnenlopen en dan is het maar afwachten totdat je aan de beurt bent “ Het voorziet duidelijk in een behoefte, want soms staan er om kwart voor 7 al mensen voor de deur. Na dit spreekuur worden visites gereden, is er een telefonisch spreekuur en ‘s middags tot 16.00 uur spreekuur op afspraak.

“Huisarts is een mooi vak”, vindt Soeter. Hij heeft in 35 jaar tijd ook wel het nodige meegemaakt. “Ik kan er een boek over schrijven”, lacht hij. “Zo was het een keer bij iemand in zijn rug geschoten, kreeg ik door. Alleen bleek die man in zijn rug geschoten. Werd ik door de politie in de boeien geslagen omdat ik naast het slachtoffer zat. En een keer werd er een wietplantage opgerold hier in de buurt. Een vluchtende man sprong zo van de derde verdieping bij mij voor m’n voeten. Ik kon gelijk eerste hulp gaan verlenen want hij had allebei z’n enkels gebroken.”

Peter Soeter heeft nog niet echt plannen gemaakt voor de komende tijd, na zijn afscheid. Eerst maar eens wat tijd besteden aan de kleinkinderen en hij is een fervent modelbouwer. In de praktijk, thuis en bij zijn kinderen staan allerlei scheepjes die hij heeft gemaakt. Wel wil hij nog een keer een flinke reis maken op een groot containerschip, als een soort scheepsdokter.

De derde generatie Roelof (R.P.) Soeter liep in zijn jeugd elke dag door de praktijkruimte en de volle wachtkamer, maar wilde eigenlijk helemaal geen huisarts worden. Uiteindelijk zag hij echter toch het licht en kwam in dezelfde collegebanken in Leiden terecht waar ook zijn opa en zijn vader hebben gezeten. Hij is al vijf jaar werkzaam in de praktijk, dus geen onbekend gezicht voor de patiënten van de praktijk. Hij is ook niet van plan om veel te veranderen. “En het open spreekuur blijft sowieso”, belooft hij.

Op 9 januari neemt Peter Soeter als huisarts afscheid in de Oude Kerk in de Herenstraat. “Het kan wel eens druk worden”, vermoedt Soeter sr. “Nu krijg ik al van allerlei mensen cadeautjes en komen mensen met tranen in de ogen afscheid nemen.”