KOP!

Marco Borsato bleek afgelopen week de kop van Jut. Geen zin in leedvermaak. Aversie tegen Privé-achtige smaad.

Zo las ik, dat het huis van onze polder minstreel al dagen in de smiezen werd gehouden door kwijlende paparazzi, society-fotografen. Griezelige gluurders met een morbide drang naar andermans ellende en een gecastreerd geweten.

Wat wìl je nou fotograferen? Marco, die de kliko buitenzet? Zoem je dan in om te kijken of je een traan kunt ontdekken? Kijk je richting balkon? Kun je misschien een wereldfoto maken als Leontien zijn hele garderobe uit het raam flikkert, terwijl ze analoog aan Marco`s liedje sneert: “Ik leef niet meer voor jou!”

Marco, de pathetische troubadour. Met hoogdravende teksten vol kleverige, gezwollen refreinen. Blijft niet veel van over, jochie. In dat kader kunnen we gerust stellen, dat de bard kopje onder gaat en verzuipt in eigen bombastische snot.

Kop, kopje! Dat woord kwam deze week erg vaak langs. Neem de Hema. Zij nemen afscheid van de moorkop. Blijkt achterhaald. Slaan zij de spijker op de kop? Of moeten ze hun kop houden?

Vind het allemaal overdreven. Heb bij het eten nooit gedacht, dat ik een hap nam uit de wang van oom Tom. Het wordt er allemaal met de haren bijgesleept.

Zal nooit discrimineren. Zit niet in mijn aard. Maar om nou bij het eten van een heerlijke moorkop te wijzen op het slavernijverleden gaat me ècht te ver. Negerzoen, ook al weg. Althans de naam. Kan er met mijn kop (daar is ie weer) niet bij.

Misschien zit ik verkeerd. Twijfel nu of ik in restaurant een Zeeuwse bolus kan bestellen. Wil niet aan vuilspuiterij doen, maar eerlijkheidshalve krijg je voor hetzelfde geld een bordje met een dampende drol uit Goes voorgeschoteld. Bolus is poep. Zeeuwse bolus, belediging dus voor Zeeuwen?

Brengt me op de Limburgse lekkernij, de vlaai. U voelt `m al. Kan dit nog, als we het verwarren met de koeienvlaai? U weet wel. Vlaai, elke dag vers geleverd uit Zuid-Limburg.

Dat soort advertenties. Ben er gek op, maar zie me toch niet graag zitten met zo`n verse opgespoten bruine waterval op mijn bord. Vlaai versus koeienvlaai, krenken we daarmee eigenlijk de zachte g`s?

`t Is me wat tegenwoordig. In een verzorgingshuis kun je als bewoner niet meer tijdens de maaltijd zeggen, dat het schaaltje fruit 'oude besjes' bevat. Krijg je een hele leger rollators over je heen.

Word er wel een beetje melig van. Waarom zo snel op de teentjes getrapt?

Stukjesschrijvers zijn overigens ook zo de klos. Voor je het weet word ik genadeloos op de redactie ontboden. Oneervol ontslag. 'Wegwezen, gore viespeuk'.

Waarom? Omdat ik schreef, dat ik graag aan iets lekkers lik. Langzaam met de tong van links naar rechts. Met straaltje kwijl in mijn mondhoeken. Dat het likken me best wel opwindt. Waar ik zo maniakaal aan likte?

Aan Arnhemse meisjes!