Els (72) en Ger (84) Dreijer nu; op hun balkon; “letterlijk achter de geraniums”, zegt Els (foto: AW).
Els (72) en Ger (84) Dreijer nu; op hun balkon; “letterlijk achter de geraniums”, zegt Els (foto: AW).

Ger en Els Dreijer van Elger Sport haalden Nike naar Nederland

Actueel 1.242 keer gelezen

Leidschendam-Voorburg - Het sociale leven ligt compleet stil door het coronavirus. Iedereen zit vooral thuis. Televisie, radio, telefoon, internet en de krant bieden troost. Kwetsbaar als ze zijn zitten Ger (83) en Els (72) Dreijer uit Voorburg nu ook voornamelijk binnen. Ze hadden tussen 1980 en 1990 de sportwinkel Elger Sport op de Damlaan in Leidschendam. 

Door Alexander Wagener

Sportwinkelketens bestonden nauwelijks; sportmerkstores al helemaal niet. Wat maar weinig mensen weten is dat Elger Sport in Nederland aan de basis stond van de opkomst van het Amerikaanse sportmerk Nike. De swoosh, het logo, is thans niet meer weg te denken uit het mondiale straatbeeld. Ik interviewde Ger en Els telefonisch. De goedkeuring voor mijn weergave van het gesprek volgde na correspondentie via de digitale snelweg. En de telelensfoto maakte ik vanonder het balkon van hun gelijkvloerse woning in een Voorburgs appartementencomplex.

Ik was al enige tijd op zoek naar Ger en Els. Op Facebook zocht en vond ik contact met hun dochter Els Dreijer jr., die me hun adresgegevens verstrekte. “Wat een eer voor ze en wat ontzettend leuk om met ze het prille begin van Nike in Nederland in beeld te brengen. Ik ga ze meteen bellen om je aan te kondigen.” Maanden later belde ik ze. Els nam op. “Ik had je telefoontje wel een keer verwacht ja. Wat leuk dat je belt! Hoe is het met je moeder?”

Mijn moeder was klant bij Elger Sport, toen haar vijf kinderen nog voetbalden bij SEV (2) en basketbalden bij Gymnova (3). “De coronacrisis houdt ons binnen. Ger staat nu op het balkon maar wil het liefst naar buiten. Dat mag hij niet van mij. We doden de tijd met het kijken naar actualiteiten- en natuurprogramma’s op de Nederlandse en Engelse televisie. Met onze kinderen en kleinkinderen hebben we regelmatig telefonisch contact.” Els werkte na Elger Sport in Huize Rustoord als bejaardenverzorgende. “Mooi en dankbaar werk. WoonZorgcentra Haaglanden heeft op die plek WZH Vliethof nieuw gebouwd, toen ik er al weg was. Het huis biedt een thuis aan zo’n 90 ouderen met dementie.”

Nederland was rond 1980 het eerste land waar het inmiddels wereldberoemde sportmerk zich vestigde. Els kan het zich nog goed herinneren. “In een oud voormalig melkwinkeltje op de Roetersstraat in Amsterdam begon Michel Lukkien Nike Nederland. Daar ontmoetten wij hem voor het eerst. Elger Sport was uiteindelijk een van de zes sportwinkels die Nike in Nederland introduceerde. We openden Elger Sport op 2 april 1980. Het was een sportzaak met een bar erin waaraan de klanten verwelkomd werden met een kop koffie. Rondom de lunch kon je zelfs mee eten. Het meest frappante is wellicht dat er in die tijd ook nog gerookt werd in de winkel. Het begon destijds met hardloopschoenen, die Lukkien zelf nog vanuit de kofferbak van zijn auto leverde. We stonden er toen niet bij stil dat Nike zo’n explosieve groei zou maken tot het wereldmerk dat het nu is.” Na de loopschoenen volgden de (hoge) basketbalschoenen, tennisschoenen en voetbalschoenen.

Kleding had Nike in het begin nog niet. “We hadden een klant, Rob, die al meteen helemaal gek van het merk was en tenniskleding wilde”, zegt Els. “We hebben toen stiekem T-shirts voor hem laten drukken met een harde fluwelen opdruk van het logo en naam erop. Toen Nike daarachter kwam hebben we er nog wel wat gedoe mee gehad. Het Italiaanse sportmerk Panzeri leverde de eerste officiële kleding met Nike erop. Dat kunnen we ons nu niet meer voorstellen natuurlijk met al dat Nike op de sport- en vrijetijdskledingmarkt, waarvan ook nog heel veel nepkleding op de wereldmarkt is. We verkochten vooral Adidas, Puma en Quick. Er zijn nu zoveel meer sportmerken.” Het hoofdkantoor van Nike Europa is nog steeds in Nederland, alhoewel de uitgifte van de producten vandaag de dag vanuit België geregeld wordt. Els: “Ik kan me nog een eerste jubileum van Nike Nederland in Hilversum herinneren op zondag 4 oktober 1992. ’s Avonds voltrok zich toen de Bijlmerramp. Zaten wij na een heel gezellig lustrumfeest op de snelwegen rondom Amsterdam. We wisten niet wat we zagen. Heel bizar allemaal.”

Ger, inmiddels teruggekomen van het luchtje scheppen op het balkon hoor ik op de achtergrond, neemt het telefoontoestel van Els over. “Wat leuk dat je belt! Ik ben niet meer zo goed ter been. In en om het huis loop en schuifel ik nog wel, maar wanneer ik erop uit ga doe ik dat met mijn scootmobiel. Ik had destijds al last van mijn rug.”

Hij herinnert zich de tijd op de Damlaan nog goed. “Het werd uiteindelijk niet dé winkelstraat die het had kunnen worden. Er zaten veel uitzendbureaus en er kwamen veel eettentjes bij. Ik kom er nog wel eens met mijn scootmobiel. Er is veel veranderd, maar de sluis niet. Daar blijf ik dan soms nog wat rondhangen. Veel ‘echte’ winkeliers zijn er niet meer. Als ze de Damlaan destijds helemaal hadden overluifeld met mooie verlichting en zo was het denk ik mooier geworden.”

De Nike-kleding van het begin was gericht op gesponsorde verenigingen en werd door Panzeri gemaakt en geleverd. Ger: “Zo sponsorde Nike in Nederland toenmalig eredivisievoetbalclub DS’79, basketbal-, volleybal- en atletiekclubs. Nike wilde van Panzeri af, want dat kon de groeimarkt niet aan en men vond Panzeri bovendien te duur. Nike ging zich vanaf dat moment vooral richten op de consumentenmarkt en grootschaligheid, en liet vervolgens zijn kleding eerst in de Amerikaanse staat Oregon en later in lage lonen landen in Azië maken.” Lukien bracht Ger destijds in contact met Panzeri. “En zo hebben wij dus jarenlang Panzeri-kleding voor verenigingen door heel Nederland verkocht. En wat betreft Nike, in Nederland waren wij bijvoorbeeld een van de weinige sportwinkels die de grootste maat Nike Basketbalschoenen en de eerste Baby Nikes verkochten. Onze jongste dochter Eva heeft veel van die kleine maten versleten. Zij is in de Elger Sport-tijd, 1983, geboren.”

Aan de sponsoring van SEV, Wilhelmus en BV Voorburg (basketbal; nu CobraNova) bewaart Ger goede herinneringen. “We hebben in de loop van al die jaren heel veel spullen naar die clubs toe gebracht. Ik was niet zo’n man die regelmatig langs de lijn stond. Wanneer ik een elftal opnieuw aankleedde kwam ik natuurlijk wel even voor de officiële overdracht. Dat vond ik leuk!”

Ger was meer een basketbal fan, maar bij SEV kwam hij graag. “Het gebeurde niet vaak, maar met wijlen Nico de Kleijn, die het materiaal en kleding beheerde, had ik een warm contact. Ik heb de A1 jarenlang aangekleed. Heet dat nu JO19? Maar Nico belde me bijvoorbeeld ook op om ballen te repareren. Dat kun jij je nu niet meer voorstellen. Een kapotte bal wordt tegenwoordig meteen weggegooid.” SEV A1 liep in Robey Sportswear kleding. “Katoenen tenues! Nu zijn er alleen nog maar lichte polyester mix tenues. Die verkleuren en krimpen niet. Dat begrijp ik wel. Is Robey weer op de markt? O, dat wist ik nog niet. Speelt Forum Sport daarin? Toch nog een beetje nostalgie terug.”

Panzeri was hét merk voor de basketballers en volleyballers. "Van huis uit aan de Koningin Julianaweg in Leidschendam heb ik het nog tot na de eeuwwisseling aan diverse clubs in het land verkocht. Het is wel duur, maar ook duurzaam en modieus. Met dat sportmerk heb ik jaren in het promodorp van de Haarlem Basketbal Week gestaan. Jij bent bijna alle jaren mee geweest als assistent-verkoper.” Het prestigieuze internationale club- en landen Kersttoernooi was een begrip in Nederland. Ger en Els volgen de lokale sport nog steeds. “We lezen je stukken in Het Krantje iedere week. Kom gerust eens een hapje bij ons eten als de coronacrisis voorbij is!”

En jarenlang SEV A1; hier nog op Sportpark De Heuvel, de huidige woonwijk Veursehout.
Elger Sport sponsorde destijds Wilhelmus en BV Voorburg.
Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant