Door: Ronald Lamping.
Door: Ronald Lamping.
COLUMN

70+

Column 478 keer gelezen

Mijn moeder werd onlangs gezond 101 jaar. Wel slinkend kort geheugen. Dus belt ze drie keer om te vragen naar schone was en koekjes.

Kreeg telefoontje van haar verpleegkundige. Jaarlijkse evaluatie over mijn moeder ging vanzelfsprekend niet door. Dus via telefoon de vraag of mijn moeder bij longontsteking nog moet worden ingestuurd naar hospitaal. Mijn antwoord: “Nee.”

Vragen rond mijn hoogbejaarde moeder zijn logisch en realistisch. Ze is met een gezegende 101 jaar een vrouw van de seconde. Begrijp ik. Heerlijk ontspannen leven geleid in Indonesië, prettig vertoefd in Holland. Geniet nu in verzorgingshuis van reservetijd.

Dan vindt er iets curieus plaats. Heb dus de zorg over mijn moeder. Toon alle geduld bij weer de vraag over tandpasta en weet, dat ze dit vier keer gaat herhalen. Geen punt. Richt mijn pijlen en aandacht op haar. Tot nu!

Alle media grepen me bij mijn lurven. Ze snauwden nog net niet, of ik dacht er zo gemakkelijk vanaf te komen. Terwijl ik me dus richt op mijn moeder, blijk ikzelf (….) plots te behoren tot de risicogroep. Nooit gedacht. Foutje!

Lees nu, dat 70+ toch kritischer bekeken en beoordeeld moet worden. Zie mezelf plots opduiken in allerhande over- en afwegingen. Val van de ene op de andere dag in de categorie “wat doen we met die vent, als…!” Ben ik nog zo bruikbaar, dat ze vol inzetten op mijn herstel? Ergo, ben ik van vitaal belang?

Antwoord over mij laat zich raden. Doe al zeven jaren geen ene moer. Lees, wandel, reis de wereld over, sjok achter mijn vrouw aan met winkelwagen en erger menigeen met mijn irritante schrijfstijl, dubieuze denkbeelden en spijkerharde oordelen. Vitale inbreng, dacht `t niet.

Bizar om ineens te vernemen, dat je zèlf tot een risicogroep behoort. Nooit bedacht. Heb licht diabetes van rond de 7. Eén pilletje en weinig snoepen. Dat is het. Iets te zwaar, maar vooralsnog niet fataal. Dien nu toch ongevraagd plaats te nemen in de groep met dreigend onheil.

Geen zorgen, verder. Doe wat opperhoofd Rutte opdraagt. Wel realist. Als ic`s overlopen, zullen artsen niet direct naar mij wijzen om behandeld te worden. Kan talloze groepen duiden, die crucialer zijn dan ik. Blijft raar, twee maanden geleden niets aan de hand. Nu blijk ik ingedeeld bij de verhoogde risicoschare. Enkel, omdat een verdwaalde vleermuis in China zich lekker te goed deed aan een gastdier, die op zijn beurt op de markt belandde. “Sambal bij?”

Resorteer nu onder de multiple choice vraag voor artsen. Zoiets als: kies de goede patiënt. Nooit ook maar enigszins vermoed, dat ik zou vallen onder dit sinistere repertoire van medische specialisten. Mijn fysiek vertoont meer stram- en stijfheid. Maar, ík als factor van een keuzepakket? Jeetje!

Moeder van 101 en plots risicovolle zoon. `t Zal toch niet zo zijn, dat ik als eerste ga….! Weet precies, wat de wachter aan de hemelpoort zal verzuchten.

Moest je weer perse haantje de voorste zijn?

Uitslover!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant