Wie leest, is nooit alleen

Voorburg - Op de hoek van de Mgr. Van Steelaan en de Aart van der Leeuwkade in Voorburg staat het beeldhouwwerk 'Lezende kinderen' van Marian Gobius (Haarlem 1910-Voorburg 1994).

Door Annemarie Boorsma

Twee kinderen van een jaar of tien, met de ruggen tegen elkaar, kijken naar iets in hun handen. Wat is dat? Tien tegen één dat u zegt: een mobieltje. Fout, deze kinderen van brons, een jongen en een meisje, hebben in hun hand een boek. Het meisje lijkt hier volledig in op te gaan. De jongen heeft een peinzende blik en een dicht boek.

Het tweetal lijkt een dansje op te voeren, omdat ze met hun linkerarmen een cirkel vormen. Het meisje draagt een kort jurkje, ze heeft haar benen gekruist en haar rug is wat gekromd. Haar heup is iets naar opzij gekeerd. Kortom, het geheel golft een beetje. Best charmant. De jongen staat iets meer rechtop. Ook hij is zomers gekleed, zo met die korte broek. Doordat het haar van het meisje strak is samengebonden in een paardenstaart, krijgt haar geconcentreerde blik alle aandacht. Haardracht, houding en kleding zeggen genoeg: dansen is haar lust en haar leven. Haar boek gaat ongetwijfeld over een arm zielig meisje dat zich ontwikkeld heeft tot prima ballerina.

Het jongetje grijpt naar zijn kin. Wat is hier aan de hand? Zou hij een oogje hebben op ons dansmeisje? Ik denk het wel. Hij heeft er alles aan gedaan om zich te verdiepen in haar danspassie. Het juiste boek bemachtigen is een slimme actie geweest. Hij heeft dus zojuist een grondige studie gemaakt van de pirouette, balletschoeisel en dergelijke zaken en vraagt zich nu vertwijfeld af wat voor intelligents hij tegen het meisje van zijn dromen moet zeggen. Behoorlijk lastig, want hij beseft heel goed dat hij met zijn opmerking de liefde zowel kan maken als breken. Tja, zoals zo vaak in de kunst, gaat ook dit beeld over de liefde. En ja, soms word je er knap eenzaam van. Maar gelukkig zijn er boeken, want als je leest, ben je nooit alleen.

Dit beeld uit 1953 staat op de plek waar tot 1966 de Potgieterschool stond. Dus een plek waar vele meisjes en jongens hebben leren lezen. De Voorburgse Marian Gobius is de maakster. Ze was een zeer succesvolle, ietwat traditionele kunstenares. In Voorburg staan meerdere beelden van haar. Bijvoorbeeld het beeld van Prinses Marianne aan de Herenstraat, of de Diergroep aan de Rembrandtlaan. Haar lezende kinderen zijn misschien wat stereotiep weergegeven. Maar ja, we zitten in het begin van de jaren vijftig. Zelf was Gobius allesbehalve stereotiep. Als je geboren bent in 1910, was een loopbaan als beeldhouwer voor een meisje bepaald niet het geijkte pad. Een beetje aquarelleren oké, maar van beeldhouwen word je vies en krijg je spierballen. Marian Gobius was een vrijgevochten wereldburger die leefde voor haar kunstenaarschap. Een ‘powerwoman’ met spierballen dus!

Voor reacties: www.annemarieboorsma.nl.