Losbandige Willem overleden

Stompwijk - In 1852 was er een ware rel tussen de pastoor van Stompwijk en de familie van de overleden 20-jarige jongen Willen van den Bosch. Hij werd beticht van een ondeugdzaam leven en mocht niet in gewijde grond worden begraven. Het hele dorp sprak erover. En er werd naarstig naar een oplossing gezocht. 

Door F.J.A.M. van der Helm

Willem van der Bosch werd in 1832 te Voorschoten geboren als zoon van Arnoldus van den Bosch (1790-1859) en de twee jaar jongere Maria van der Spek, die in 1817 te Voorschoten met elkaar in het huwelijk traden. Willem was de oudste van het gezin van vijf kinderen. In de loop van zijn jeugd verhuisden zijn ouders met de kinderen naar Stompwijk waar ze aan het Jaagpad langs de Vliet gingen wonen.

Naar het schijnt was Willem moeilijk in toom te houden. Hij was voor zijn leeftijdgenoten niet bepaald een voorbeeld van goed gedrag. Zelfs werd zijn houding omschreven als losbandig en maakte hij zich steeds vaker schuldig aan openbare dronkenschap. Zijn ouders leken hem niet meer in de hand te hebben. Althans zo tekende pastoor Stoek op in zijn bewaard gebleven aantekeningen over de kerk van Stompwijk.

Op 8 juni 1852 verliet de avontuurlijke Willem zijn ouderlijke woning om naar herberg ‘t Eiland aan de Leidschendam te gaan om een gouden huwelijksfeest te vieren. Ongetwijfeld was er genoeg alcohol onder de kurk en liet Willem zich het geestrijke vocht goed smaken. Hij keerde die nacht niet naar huis terug. De volgende dag ook niet en zijn ouders maakten zich steeds meer zorgen. Willem was spoorslags verdwenen.

Op 12 juni werd zijn lijk uit de Vliet opgevist. Familieleden kwamen de droevige tijding ook melden bij pastoor Stoek, waarbij ook voorzichtige toespelingen werden gemaakt over de kerkelijke uitvaart en de begrafenis. Pastoor Stoek had zo zijn bedenkingen bij een begrafenis in gewijde grond, want was de overledene wel vroom genoeg? Het was een ieder bekend dat de losbandige Willem zijn Paasplicht niet had voldaan en een loopje nam met de regels van de kerk. Voor de pastoor bestond er geen andere mogelijkheid dan hem in ongewijde grond te begraven. En dat viel zwaar bij de familie.

De pastoor kwam met het voorstel om Willem in stilte te begraven op het algemene kerkhof te Wilsveen, dat ook onder Stompwijk viel. De zaak leek in kannen en kruiken en de doodgraver stond bedoelde dag gereed om het stoffelijk overschot aan de aarde toe te vertrouwen, doch er kwam niemand opdagen omdat het graf de familie te min voorkam. In Voorschoten was de gestorvene ook niet welkom. Uiteindelijk lukte het de familie om hun dierbare in de ongewijde grond van Veurs katholieke kerkhof te begraven. Doch hiertegen kwam de pastoor later in verzet en werd Willem herbegraven buiten het kerkhof. Hiertegen kwam de familie weer in verzet en werd Willems lijk weer teruggeplaatst. Uiteindelijk rustte hij in vrede.

Mail voor reacties naar helmhuis@ziggo.nl.