Door: Ronald Lamping.
Door: Ronald Lamping.
COLUMN

ZWAAN KLEEF……!

Column 416 keer gelezen

Typ niet over de kern van alle spelende conflicten. Iedereen mag denken en oreren wat hij of zij wil. Vrijheid, blijheid. Ook zelfbenoemde, naar pr graaiende, BN’ers of wie denkt dit predicaat te mogen dragen.

Ook ik heb een mening. Laat u weten, dat ik ‘demonstratie-moe’ word. Ken het aangehaalde credo, dat demonstreren een grondrecht is. Lekker doen. Al ga je op het Malieveld staan om het foute gewicht van een slavink. Had 105 gram moeten wegen. Bleek op de thuisweegschaal 103 gram. Naar Malieveld, kick out de slavink!

Demonstreren verliest aan kracht. Herinner me demonstraties voor piratenschip Veronica, Maagdenhuis, de betoging: ‘Johnson, moordenaar!’Staan in geheugen gegrift. Houtrusthal, waar op 26 oktober 1985 iedereen Lubbers de rug toekeerde om de van plaatsing kruisraketten tegen te gaan. Legendarisch.

Onuitwisbaar. Die superpower van het protest is vervaagd tot een slappe stemverheffing. Niemand raakt nog van de kook. Effect raakt uitgewerkt. Burgers raken gewend. Ze horen het aan en hopen er slechts geen last van te ondervinden, door files of zo.

Daar zijn de boeren wéér op de A12 en het jolig uitgedoste onderwijs. Natuurlijk het anti- en pro- zwarte-piet-gilde en de stikstof-scherpslijpers. Zinloos-geweld-optochten en anti-G5-demonstraties. In 2019 werden in Amsterdam 1486 (!) demonstraties aangemeld. Alleen al in de hoofdstad.

Meer demonstraties dan problemen. Per saldo gaat het maar om één ding, wat levert protesteren op? Voor draaiende journaalcamera`s nemen Kamerleden met quasi geïnteresseerde blik (Mediatraining, les 4a) wéér een petitie aan. Dan de onvermijdelijke doos met handtekeningen. Wat ze daar mee doen? Heb niet het idee, dat ze er hun fractiekamer mee gaan behangen.

Demonstraties, zo doorsnee, zo gewoontjes. Soms oprechte verontwaardiging. Zoals bij de weerzinwekkend behandelde toeslagaffaire. Voel echter, dat het vaak een ‘zwaan-kleef-aan-maatschappij’ geworden is. Op de knieën, vuistje omhoog. Voor de bühne.

Geen hartstocht, bezieling of strijdlust vanuit een diep geraakte intrinsieke motivatie. Het lijkt vaak meer het willen meedoen, het participeren op, het niet achter willen blijven. Inclusief relschoppers. Asociale engerds promoveerden zichzelf tot onmisbaar meubilair bij betogingen.

Protesteren doe je als er geen uitweg meer in zicht is. Als je alles hebt geprobeerd. Als onredelijkheid het dreigt te winnen van redelijkheid. Wanneer jij of je lotgenoten aantoonbaar de dupe van enorme dwalingen dreigen of zijn geworden. Als het water tot bóven je lippen staat. Je er niet meer van kunt slapen, het zweet je uitbreekt om zoveel onrecht en verkeerde interpretaties. Je tranen constant opwellen. Dán stijger je en ga je gefundeerd tot op het bot gemotiveerd op pad.

Protesteren lijkt echter verworden tot een ludiek uitje. In Den Haag staan elke vrijdag 5 mensen te protesteren omdat ze weer willen knuffelen. (…) Levend toonbeeld van het ultieme verlies aan kracht, die van een gemeend protest dient uit te gaan. Anno 2020 een brij aan demonstraties. Brij? Ja, pap. Gevolg?

Dat je geen vinger in die pap hebt!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant