SERVICE?

Wet van Murphy. Klinkt in het Engels imposanter: “If anything can go wrong, it will go wrong”. Overkwam ons afgelopen dagen. Niet desastreus. Klein leed, wel lastig.

Plots vertikt de motor aan mijn kant van ons bed het. Wil half overeind Netflix kijken. Geen beweging. Gelukkig stond bed in laagste stand. Niet omhoog, anders had ik beneden op de bank gelegen of boven een nekhernia opgelopen.

Dag later wil de vaatwasser niet meer uit en geeft storing E15. Moet stop uitschakelen om machine te blokkeren. Kapot. Met hand afwassen. Twee dagen later vertikt de waterkoker het. Drama, allemaal? Nee. Vervelend? Ja, gedoe.

Zijn thuis nooit snel van de leg. Na overleg blijkt vaatwasser overleden. Reanimeren? Kost hoop centjes met kans op volgend versleten onderdeel. Naar winkel in Forepark.

Op afdeling moet ik kuchen. Onbeduidend en zachtjes. Krijg meteen geërgerd de wind van voren. Een verkoper kijkt geïrriteerd op en blaft: “Wilt u in uw elleboog hoesten!” Natuurlijk had hij gelijk. Ik verontschuldig me, bleek niet voldoende.

“We zijn net getest, dus graag hoesten in uw elleboog”, herhaalt de man met nou nét niet de blik van: “Ha fijn, klanten! Die ga ik eens fijn helpen bij hun koopvraag!” Nogmaals zeg ik sorry, kijk mijn vrouw schouderophalend aan en zeg, tikkie vilein: “Vaatwasser mag kapot zijn, mijn gehoor doet het nog”. De man ontdooit als een ijsklontje in een diepvries op min 52 graden.

Terug naar defecte bedmotor. Ik schrijf via internet mijn euvel op een formulier van Swiss Sense. Krijg meteen automatisch antwoord, dat mijn vraag zo spoedig mogelijk zal worden beantwoord. Prima. Week later? Nóg niets.

Ondertussen is de motor vervangen door een huisvriend met twee technische rechterhanden. Schrijf nogmaals geërgerd naar Swiss Sense. Met de vraag of de klantenservice soms in slaap is gevallen op hun eigen product en mocht ze wakker schrikken, of ze dan in de toekomst adequater wil handelen.

Binnen een uur gaat de telefoon en ontplooit zich een kenmerkend gesprek tussen een dame van de klantenservice (Service=dienstbetoon) en klant. Ze had niets ontvangen. Ik meld dat dit onmogelijk kan, want ik had automatisch antwoord van ontvangst gekregen. Dame houdt koppig vol: “Kan niet!”

Poch niet, maar je moet met mij geen woord-oorlogje voeren. Gaat ze écht niet winnen. Uit onmacht sneert ze: “Waarom heeft u dan niet gebeld?” Ik zeg dat dit had gekund, maar dat het dáár niet om gaat. Leg nogmaals uit, dat ik antwoord had verwacht bij een hulpvraag. Dan maakt tante, in het nauw gebracht, een cruciale fout: “We worden het niet eens, klaar!” Hoe zwak kun je zijn als navelstreng tussen klant en firma? Hoe jaag je klanten weg? Nou, zo!

Tip voor (toekomstige) verkopers en personeel van klantenservices. U hoeft niet alles te pikken, ook klanten kunnen onbeschoft zijn. In úw positie blijft onhebbelijk, horkerig gedrag echter laakbaar. Vaatwasser kapot, motor bed kapot. Nog meer? Yes! Vertrouwen in betreffend personeel.

Oók kapot!