Hans Breekveldt voelt zich allereerst columnist

“Schrijver, filosoof of columnist?”, vraag ik hem. “Columnist,” antwoordt hij stellig. Als ik bij Hotel Centraal op de Vlietweg aankom, zit Hans er al. 

Door Peter den Hollander

Hans schreef in de jaren 2004-2006 een wekelijkse column in het Leidschendammertje. Hij is ooit begonnen stukjes te schrijven voor het personeelsblad van OxfamNovib. Hij ontdekte dat hij zonder veel moeite een situatie in 200 – 300 woorden kon pakken en er ook nog een leuke twist aan kon geven. Zijn inspiratie haalt hij uit wat hij ziet. Hij combineert twee heel verschillende objecten die niets met elkaar te maken hebben. Dat is ook wat Hans hij doet in zijn columns. Hij combineert FC Barcelona met Wit-Rusland, Loekasjenko met het pensioengat en is ook aanwezig bij een brainstormsessie van het kabinet. De kwinkslagen die hij maakt, zetten je aan het denken.

Hans woonde enkele jaren in Voorburg omdat zijn vader bij boekhandel Wattez in de Herenstraat werkte. Ooit besloot hij dat hij een boek zou schrijven. Hij wist niet waarover en wanneer, maar een boek zou er komen. In 2013 publiceerde hij ‘Ik dacht dat ik bestond. Overleven in Sitges’ (te koop op Bol.com). Als we het over het verhaal hebben, val ik - als schrijver van proza - van de ene verbazing in de andere. Hij begon met schrijven zonder dat hij een verhaal in zijn hoofd had. De plek waar het zich zou afspelen was Sitges, een kleine kustplaats in Spanje en het hoofdpersonage zou financieel topman bij een beursgenoteerd bedrijf zijn. Dat was het enige dat vaststond. Hij wist niet hoe het verhaal zou verlopen of zou eindigen. Nadat hij het manuscript had laten lezen, misten lezers een echt einde. Hans breide er aan de hand van de verhaallijnen die hij had uitgezet een einde aan. Een andere lezer vond dat er een moord in moest voorkomen en hij schreef er een moord in. Het is een goed spannend boek geworden. Hans schrijft zonder zich aan de conventies van het schrijven van literatuur te houden. Het opende mijn ogen. Je kunt ook een goed boek schrijven als je je niet laat dwingen door wat men vindt wat literatuur zou moeten zijn.

In De Week van Breek schrijft Hans nu met regelmaat zijn column. Hij is operationeel projectleider bij Oxfam en is mathematisch ingesteld. Ook zijn columns moeten ‘mathematisch kloppen’, zegt hij. Hij begint met niets en gedurende het proces wordt het een verhaal met een twist. In de jaren dat hij op zoek was naar op welke wijze je geluk kon pakken, kwam hij erachter dat geluk niet te pakken is. Zo ontwikkelde hij een visie waarin denken zingeving in de weg zit en vragen beter zijn dan antwoorden. En dat is ook wat zijn columns doen; ze roepen vragen op, zonder ze te beantwoorden.

Hans hoopt op veel volgers voor zijn column op www.deweekvanbreek.com. Maar de echte droom is dat zijn columns in een krant of tijdschrift verschijnen. En ik ben het met hem eens dat zijn gedachtespinsels een groot publiek verdienen.