LAMPJES

Mijn vrouw wil vernieuwen. Nee, geen relatiecrisis. Nòg niet. Andere kerstversiering. Weet niet of het onze schepper voor ogen stond. Het wezenlijk verschil tussen man en vrouw.

Uiteraard wel fysiek. Bedoel de interesses. Gaat lang goed. Na ruim 50 jaren samen, volgen er geen onoverkomelijke hobbels. Behalve tegen de feestdagen. Dan geldt bij ons thuis verhoogde paraatheid. Vrede op aarde, met moeite.

Traditioneel patroon maakte plaats voor geniepig geïmplanteerde metamorfose. Decennia lang was verdeling klassiek. Eerst die bejaarde uit Madrid. Pauze. Pas dáárna de inauguratie van die andere baard. Dat is voorbij.

Spaanse Sinterklaas wordt weggedrukt door die Scandinavische reservist. Uit armoe verlegt Klaas zijn grenzen, zodat tijdens de hittegolf in augustus pepernoten in de winkel liggen.

Van de weeromstuit kerstinkopen vanaf begin oktober. Verwarrend. Mijn vrouw krijgt daardoor in vroeg stadium kerstkriebels. Soort tweede overgang. Weet wat volgt. Tuincentrum. Is niets voor mij.

Er moet iets gebeuren in de tuin. Althans, dat wil de opperbevelhebber van de feestcommissie. Mevrouw Lamping wil lichtjes, want dat staat gezellig. Geloof me, ik ben de allerlaatste in ons zonnestelsel, die daar iets tegenin durft te brengen. Niet gunstig voor de stemming thuis. Dus lieg ik als een ziekelijke pathologische Pinokkio: “Ja, leuk! Doen we!”

Ze weet wel beter, maar berust. De koop is gesloten. Nieuwe lampjes op de schutting aan het eind van ons tuintje. Ook wat narigheid in lampennetjes over de struiken en een boom van 2m10. Met led, nou u weer.

Lampjes moeten allemaal dezelfde kleur uitstralen. Heel gezoek tussen warm, koel en neutraal wit. Ik veins interesse. Thuis wil mijn vrouw, dat alles meteen wordt geplaatst. Zij heeft daar een onweerlegbare reden voor, die alleen vanuit vrouwen kan komen: “Het is nu droog buiten!”

Ik worstel me door planten en borders. Moet nog oppassen om geen kabelclips door het snoer te slaan. Kan de tros van 280 lampen meteen de kliko in. Ik ernaast. Alles klaar. Mijn vrouw kijkt stuk gelukkiger dan op onze trouwdag. Wachten is op de duisternis.

“Zullen we?”, zegt mijn vrouw dan gretig. Hele zooitje schiet aan. Mijn vrouw is verrukt. “Gezellig, hè?”, snort ze. “Zeker weten”, lieg ik.

Dan ziet onze eigen miss Marple, dat er enkele takken van de (dure) boom niet branden. “Dat moet jij morgen regelen”, wimpelt ze af. “Jij bent slecht-nieuws-gesprekken gewend!”

Bel met tuincentrum. Ledbomen uitverkocht. Kan wel aardig bedrag terug krijgen. In wezen zie je de 'dooie' takken niet tussen al dat geglinster. Doe maar, dank.

Mijn vrouw knikt tevreden. Een fraai verlichte boom en nog geld retour ook. Hollandser kan het niet. Kerst en lichtjes moeten wel gezellig en sfeervol zijn. Meent ze. Maar toch. Maar wat? Het moet geen geld kosten!

Tòch vond ik het bezoeken van een kerstmarkt soms best wel leuk. Lieg ik? Of ik dat echt meen? Zeker! Vorig jaar nog in Essen, Duitsland geweest. Genoten! Van wat? De sfeer? Sfeer, lazer op!

Van braadworst!