Margareth’s carrière is zo divers dat daar voldoende stof in zat om schrijver te worden.
Margareth’s carrière is zo divers dat daar voldoende stof in zat om schrijver te worden.
LOKALE SCHRIJVERS

Margareth Hillebrandt schrijft zoals ze de dingen ziet

Actueel 348 keer gelezen

Voorburg - Margareth Hillebrandt is een gediplomeerd drogist, toch is het mengen van kruiden en specerijen niet de rode lijn in haar carrière. 

Door Peter den Hollander

Ze kwam terecht bij een impresariaat dat tours verzorgde voor buitenlandse artiesten in Nederland. Margareth haalde de artiesten van Schiphol op, bracht ze in hotels onder en zorgde dat zij op tijd bij hun optredens aankwamen. Na 3 jaar Aruba ging ze Nederlandse les geven in een asielzoekerscentrum, werd studieadviseur voor HBO-opleidingen en toen secretaresse van de raad van bestuur van een ziekenhuis. “Een vreemd allegaartje van banen,“ zegt ze. En dat zonder opleiding. “Het was learning on the job.”

Margareth’s carrière is zo divers dat daar voldoende stof in zat om schrijver te worden. Niet haar concrete ‘avonturen’ vullen haar boeken, maar haar visie op het leven, haar interesse in mensen voedt haar literaire ambitie. Om het schrijven van fictie onder de knie te krijgen volgde zij verschillende schrijverscursussen. Bijvoorbeeld in Portugal bij Tessa de Loo. Daar leerde ze op te schrijven wat je voelt, wat je ziet. Zo schrijft ze in ‘Dames op de Herengracht’: Ik keek naar zijn handen. Hij friemelde met het papieren stickje waarin de poedermelk had gezeten, streek het glad en vouwde het daarna in een minuscule harmonica, om vervolgens zijn handelingen in een tegenovergestelde volgorde te herhalen. In deze paar regels schetst ze een herkenbare situatie. Zonder uitleg voel je hier de spanning van de ontmoeting, terwijl de man niets anders doet dan friemelen met een papieren stickje. Na dat origamigedoe begon hij als een razende in zijn koffie te roeren. En dat is wat Margareth wil, de mens in het verhaal laten zien. Ze zegt: ”Tijdens het schrijven ben ik die persoon ook. Ik kan mij in de persoon verplaatsen en voel wat hij voelt.’

‘Dames op de Herengracht’ gaat over drie jonge vrouwen die elkaar eind jaren ‘70 ontmoeten tijdens een schildercursus in Griekenland. Er ontwikkelt zich een hechte vriendschap en 40 jaar later besluiten ze samen te gaan wonen in een monumentaal pand op de Herengracht in Leiden. Ze doen elkaar een belofte: “We gaan hier verticaal in en er pas horizontaal weer uit”. Als bij een van de vriendinnen de ziekte dementie wordt geconstateerd maakt dit de situatie voor een andere vriendin, die een constante innerlijke strijd voert tussen vriendschap en eigenbelang, niet makkelijker. Dames op de Herengracht gaat over vriendschap, loyaliteit, en schuldgevoel. Een recensent zegt: ‘Het boek leest prettig. (…)’’ Af en toe moet je luidop lachen, andere keren krijg je de tranen in de ogen. Maar ik kan mij perfect inbeelden hoe het herenhuis aan de Herengracht eruitziet. Ik zie de dames zo voor me koffie drinken op een terrasje aan het water.

‘Dames op de Herengracht’ is uitgegeven door Letterrijn in
Leidschendam en te bestellen bij elke boekhandel.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant