Door: Ronald Lamping.
Door: Ronald Lamping.
COLUMN

KERSTBOODSCHAP

Column 515 keer gelezen

Klopt, je mag troosteloze vluchtelingenkampen met hen die alles verloren niet afzetten tegen nadelen van een pandemie. Ongelijke, onvergelijkbare gebeurtenissen. Toch voer ik ze op. In volle overtuiging.

Mijn kerstboodschap luidt dat we ons niet zo moeten aanstellen. Pas op de plaats dienen te maken. Feitelijkheden in de juiste context moeten zetten. Daar passen geen woorden als het dagelijks gebezigde 'rampzalig' en 'dramatisch' bij.

Ik bedoel uiteraard niet (!) gezinnen, die daadwerkelijk geleden hebben. Omdat ze iemand verloren of na IC-opname fysiek gehandicapt werden. Niet dementerenden die onmogelijk konden begrijpen waar bezoek bleef of eenzame ouderen die hunkerden naar kinderen en kleinkinderen. De lijst is langer. Als je categorieën benoemt, vergeet je er altijd een paar. Begin ik niet aan. Mijn ergernis betreft een andere groep. Die stoort me bovenmatig. Zal ze duiden, omdat hun houding grensoverschrijdend is. Kan er niet tegen.

Buiten de aangehaalde categorie die écht lijdt of heeft geleden, worden we overspoeld door misplaatst gejammer. Vooral het schrijnend onvermogen om de actualiteit te accepteren. Een (te) groot deel van ons volk blijkt òf stinkend eigenwijs òf heeft zichzelf wijsgemaakt, dat we getroffen worden door een ramp.

Bagatelliseer niets. Kan alleen niet tegen huilebalken die jengelen dat Kerst rampzalig wordt. Rampzalig? Hoezo, dan? Vaccin nadert. Het gaat dus slechts om Kerst 2020. Wat huil je dan? Is het zo erg om Kerst nu ietsje anders te vieren? Moet je dan aan de pillen? Aan het infuus voor een shotje medelijden?

Mensen stellen zich vreselijk aan. Weten zich geen raad nu de feestdagen anders moeten worden ingevuld. Wat een complete waanzin is dat. In de media verschijnen allerhande deskundologen die ons pagina`s vol op weg helpen om deze barre dagen te overleven. Zonder levenslang kersttrauma.

Zo ijlt een deskundige zelfs over “een verandertraject”. Mijn hemel. Ook mogelijkheden om “stress-cursussen” te volgen. Conclusie? Wat zijn we een triest volk geworden. Afgegleden tot jankende, stampende kleuters.

Armzalig, om totaal van slag te raken door iets sobere feestdagen. We blijken zo stinkend verwend, dat een marginale tegenslag ons op hol doet slaan. Minder bezoek ontvangen. Nou, nou, het is me wat! Velen kunnen het niet meer in het juiste perspectief plaatsen. Jammer. Meer is het echt niet.

Nederlanders kennen het woord 'accepteren' niet meer. Ze pikken niets of, zoals een man stoer in het AD meldde: “Wij eten met 14 mensen! Daar gaat Rutte niet over”. Zo`n statement, mét foto. Even triest als onmeetbaar stom. Accepteren, het zit bij veel medeburgers niet in het DNA.

Allemaal sneu en voor de écht (!) getroffenen natuurlijk wél vreselijk. Tegen infantiele klagers blijf ik sneren, zet uw situatie eens af tegen dramatisch (door oorlog) gebroken gezinnen in ijskoude tenten die het verleden, het heden en de toekomst definitief verloren. Schreef het bovenaan, onvergelijkbare situaties. Wel échte rampzalige drama`s die het gejammer om een eenmalig minder uitbundig Kerstfeest (vol vreten en drank) meteen zouden moeten doen verstommen.

Fijne Kerstdagen!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant