LEERKRACHT

Gaat `t nog? Tikkie overspannen? Vragen aan huis-leerkrachten. Valt tegen? Schooltje spelen in huiskamer. Zie wel positieve kant. Mooi meegenomen in schrale tijden.

Weinig leuks. Wel thuisonderwijs. Kan erom grinniken. Het is zeker. Wat? Dat al die dwarse, mondige ouders eindelijk hun onredelijke waffel gaan houden.

Bedoel niet de zinnige ouders. Wel brutale betweters, die altijd iets te klagen hebben. Bij sport, op school. Die slechts het eigen kindje op het netvlies hebben. Die nooit het grote geheel zien. Kortzichtig, benepen, maar wel met de grootste bek als iets even niet naar hun zin is over hun kind.

Velen merken nu (hopelijk) dat zelfs één-op-één-onderwijs een hele klus is. Dat het niet zomaar uit de mouw geschud wordt. Simpel reken- of taallesjes blijken torenhoge onneembare horden van ergernis, onmacht en ongeduld. Nogmaals, een simpele situatie van één op één, misschien twee.

Zou het eindelijk eens tot die kortzichtige ouders doordringen? Twijfel. De simpele thuissituatie versus de leerkracht met 30 leerlingen. Voelt u? De status van leerkracht stroomt al jaren door het afvoerputje. Van notabele tot maatschappelijke boksbal. In alle geledingen. Van kakouders met overtreffende trap wensen tot doorsnee. Allen hyperventilerend om de status van hun kindje.

Kinderen en hun ouders zijn mondig en (vaak) tegen brutaal aan. Niets wordt meer gepikt. Je kunt zelfs een klap voor je kanis krijgen. De leerkracht staat eigenlijk voor een onmogelijke taak. Solo tegenover circa 30 kinderen, die allemaal verschillen in karakter, intellectuele mogelijkheden en achtergrond.

Al die verschillen moet de leerkracht verstandelijk benaderen. Die leerkracht krijgt te maken met faalangstige kinderen, mondige leerlingen en kinderen, die gezien hun thuissituaties niet zelden op vele gebieden achterstanden opliepen. De leerkracht moet er een geheel van smeden, terwijl ieder individu aandacht vraagt en er uiteraard uitgebreid kennisoverdracht dient plaats te vinden.

Ga daar maar eens aan staan. Thuis raakt iedereen al in paniek, stress en geïrriteerd door de confrontatie met één, wellicht twee of drie kinderen. Dan is het huis te klein en vormt deze noodzakelijke thuissituatie een basis voor een uiterst onaangename sfeer.

Ik weet het! De leerkracht heeft er voor doorgeleerd. Die dooddoener is waanzin. Je leert theoretisch (!) didactisch en pedagogisch handelen. De reële praktijk is zeker in de huidige tijd veel weerbarstiger. Meerdere kinderen in een klas zijn vaak min of meer zorgenkindjes. Zeker nu het Speciaal Onderwijs lijkt 'afgeschaft'. De stomste beleidswijziging ooit!

Als u thuis weer eens zuchtend en steunend uw kind helpt, denk dan eens aan de leerkracht. Die moet, vaak onder zware maatschappelijke en sociale druk van ouders, een unieke prestatie leveren door alle kinderen aan hun intellectuele en sociale trekken te laten komen.

Vele ouders lukt dat thuis niet eens. Ze krijgen geen grip op de nukken van hun kind. Laat ze dat maar eens bedenken als ze weer op de leerkracht afstuiven. De huidige leerkracht is vaak de pispaal. Fout! Wat dan wel?

Een specialist!