Rob van Benten is ‘eeuwige’ assistent-trainer van Stompwijk’92

Stompwijk / Leidschendam - Wie denkt dat Rob van Benten (52) een ‘oer’ Stompwijker is heeft het volledig mis. Pas op zijn 21e werd hij er lid van de plaatselijke voetbalclub. Hij woonde nooit in het prachtige (sport)dorp. Toch was hij er assistent- en tweede elftaltrainer onder vier hoofdtrainers.

Door Alexander Wagener

“Ik ben gewoon een Leidschendammer, die al jaren in Zoetermeer woont”, verbetert Van Benten de verslaggever. “Na drie jaar seniorenvoetbal ben ik bij RKAVV gestopt. Ik wilde met mijn neven Willem en Hans van Benten in Stompwijk gaan spelen. Die drie jaar in de senioren bij RKAVV heb ik met mijn vader in een elftal gespeeld. Toen hij stopte met voetballen ben ik naar Stompwijkse Boys, dat nu Stompwijk’92 is, gegaan. Ik heb nog wel lange tijd met Hans bij Simeko’82 in de landelijke eerste divisie gezaalvoetbald.” Rob speelde ruim 25 jaar selectievoetbal bij Stompwijk’92. “Tweede elftaltrainer Yorick Boon stelde me op een gegeven moment niet meer op. Hij vond me niet goed genoeg meer en daar was wat voor te zeggen. Op mijn 44e ben ik gestopt met voetballen, maar ik bleef meetrainen en wedstrijden kijken. Als elftalleider van het gelegenheidselftal Jong Stompwijk’92, spelers onder 23 jaar, ben ik zo’n beetje in de staf gerold. Johan van der Meer was toen nog leider van het eerste elftal.”

De systeembeheerder bij de gemeente Den Haag was daarna assistent-trainer van de hoofdtrainers Ron de Roode, wijlen Ted van Berkel, Erik van Manen en Patrick Kamperveen. Onafhankelijk van elkaar noemden Kamperveen en clubtopscorer Nick Ammerlaan Rob van Benten het ‘cement’ van de selectiespelersgroep van Stompwijk’92. “Dat is fijn om te horen. Ik heb het naar mijn zin, anders zou ik dit niet doen. Het is fijn om op het veld te staan en dingen te regelen die binnen mijn mogelijkheden liggen. Daar haal ik mijn plezier uit. In plaats van zelf spelen is dit nu mijn hobby geworden. Zelf voetballen blijft toch wel het allerleukste, maar dat is niet te combineren met het trainer zijn.” Van Benten ziet zichzelf deze functie nog jaren doen. “Ik weet niet helemaal precies hoe ik mezelf moet plaatsen. Vorig seizoen zijn oudere spelers met selectievoetbal gestopt of lager in een vriendenteam gaan spelen. Datzelfde gaat ook nu weer gebeuren. De groep waar ik zelf mee gespeeld heb is er dan niet meer. Het leeftijdsverschil met de huidige selectiespelers is heel groot. Het is niet minder leuk maar wel anders geworden.” Leuke bijkomstigheid is dat zijn zoon Yorick ook selectiespeler is. “Hij zit zo’n beetje tussen het 2e en 1e elftal in. Hij is het niet anders gewend dat ik hem volg. Van al zijn jeugdelftallen bij FC Zoetermeer ben ik zijn trainer geweest.”

Routinier Nick Ammerlaan liet zich onlangs in Het Krantje verder uit over Rob van Benten. “Hij doet een hele hoop voor ons. Zijn gemopper went, maar als hij moppert is dat vaak terecht.” Van Benten zelf vindt dat hij daar mee moet oppassen. “Er zitten grenzen aan de mogelijkheden van jeugdspelers. En limieten aan het aantal dat je in je eerste elftal inpast. Bij Stompwijk’92 trainen we nu steeds meer samen met spelers uit de JO19 om ze binding met de selectiespelers te laten krijgen. Dat ze het leuk gaan vinden om in de selectie te gaan voetballen. Stompwijk’92 kan niet als bij RKAVV de pareltjes eruit pikken. Wij staan voor andere uitdagingen en moeten het veel meer zoeken in de som der delen. Groeien is fijn, maar de selectie kent grenzen. Ons eerste elftal heeft zeker toekomst. De zondag derde klasse wordt niet beter maar minder. Meedoen om te promoveren is haalbaar maar ik heb geen idee wat de toekomst brengen zal.”