BURGEMEESTER

Wij weer. Terwijl misdaad helaas welig tiert en vorige week opnieuw een gevierd slachtoffer eiste, zitten wij met een eigen probleem. Limburg in paniek door wassende water, wij op zoek naar een nieuwe opperbevelhebber der dorpskrachten.

Burgemeester verlaat ons. Veertig jaren bij een baas is sowieso achterhaald. Klaas Tigelaar hield het bijna 5 jaren vol in ons dorp. Hij rept over betekenisvolle ontmoetingen, waardevolle tijd en bijzondere ervaringen. Prima managementcursus tekst, pagina 14b. Succes verder, Klaas.

Op facebook weer het beruchte open riool. Van “gluiperd” tot “nietszeggende burgemeester”. Vraag me altijd af, waarom bepaalde lieden altijd zo`n ongenuanceerde mening moeten geven. Labiele beschouwingen met nauwelijks of helemaal geen onderbouwde argumenten. Dat ze daarmee alleen zichzelf discrimineren, is gezien hun trant van denken bruggen te ver.

Nieuwe burgemeester. Hij of een haar? Maakt mij weinig uit. De burgemeester is lang niet meer de notabele van vroeger. Zie nog Rien van Nunen als burgemeester in Swiebertje voor me. Dan kwam er echt iemand binnen. Een grijze eminentie. De éminence grise, waar je voor opstond en beleefd naar knikte. Daar zei je dus geen gluiperd tegen, zoals anno 2021.

Burgemeesters hadden vroeger een nogal bedenkelijke reputatie. Zo stonden velen bekend om de burgemeestersbuik. Dat stond zelfs in 2005 nog voor een te dikke, zware buik. Het te dik zijn kleefde aan burgervaders. In 1961 lazen we ook in het woordenboek, de burgemeestershals. Een dikke nek, dus. Pikant, dat dit juist in de Dikke van Dale stond.

Wat willen we nu eigenlijk? Waar moet de huidige burgemeester aan voldoen? Acte de présence geven bij huwelijksfeesten en andere jubilea is zo achterhaald bij de nieuwe generatie. Zo`n burgervader komt niet uit belangstelling, maar omdat zijn secretaresse hem die kant op navigeert. Bloemetje, praatje, foto lokale krant. Wegwezen naar de barbecue thuis. Geen burgemeester, die dit zal bekennen, maar die lading heeft het echt.

Hoewel wij thuis langzaam richting zo`n jubileum bewegen, gaat me dat niet gebeuren. Nóóit!! Die komt er echt niet in. Mijn moeder kreeg op haar 100e verjaardag een brief van Willy. Wat was ze trots. Iedereen moest hem zien. Tenslotte werd onze vorst gebruikt als boekenlegger voor de AVRO- bode. Dat nooit, vreselijk. Geen ongeveinsde felicitaties, maar verplichte sociale stuitbevallingen.

Ik kies tenslotte voor een vrouw. Beetje lekker ding. Het oog wil ook wat, tóch? Een rijpe veertiger, zoiets. Geloof mij maar, die krijgt met haar uitstraling en charme veel meer gedaan dan een type bootwerker met burgemeestersbuik -en nek. 

Een slecht voorbeeld is Ilse Uyttersprot. Voormalig burgemeester van Belgische Aalst. Ooit gespot tijdens openbare vrijpartij en vervolgens dankbaar onderwerp bij carnaval. Ogenschijnlijk een leuke verschijning. Toch maar niet gaan voor dit type. Ze werd tenslotte gedood door haar nieuwe vriend. 

Ik kies dus voor een leuke frisse verschijning, die al bij binnenkomst potten weet te breken. Type waar de camera`s dol op zijn. Aanvankelijk dus wel type Ilse Uyttersprot. Waarom tenslotte niet?

Bleek een moordvrouw!