Twee diamanten verbonden in een 60-jarig huwelijk

Leidschendam - Het echtpaar Jan Kenemans (85) en Henny van der Schans (83) is 60 jaar getrouwd. Aan het einde van het laantje zie ik al een bruidspaar poseren voor de 2e molen. Bij de eerste molen van de drie molens moet ik zijn, daar bij de versierde erepoort bij het hekje. Dat is een traditie in de buurt; de boog is door kinderen en vrienden versierd.

Door Petra Oliehoek-van Es

Henny groeit op in Soest, haar vader was zilvermeester bij paleis Soestdijk, waar hij onder koningin Emma, Wilhelmina en Juliana het zilver heeft gepoetst en de schatten heeft bewaard. Henny heeft er veel gespeeld in de Baarnse bossen en geschaatst op de vijver bij Soestdijk. Ze heeft gespeeld in de speelkamer van de prinsessen, als zij niet thuis waren. Zo was zij ook eens aan de voorkant van het paleis aan het spelen en werd er door iedereen naar haar gezwaaid. Dat vond zij als 10-jarig meisje wel interessant en zij zwaaide vrolijk terug.

Na hun eindexamen Mulo en HBS treffen Henny en Jan elkaar bij vrienden thuis tijdens een examenfeestje. Jan gaat nog 4 jaar verder studeren. Uiteindelijk trouwen zij op maandag, want dinsdag was het Prinsjesdag en moest er gewerkt worden. Aansluitend gaan ze op huwelijksreis naar Limburg. Henny zegt zelf dat ze nogal ‘licht’ ontvlambaar en impulsief is. Op de 3e dag van hun huwelijk wilde zij al weg bij hem. Het hotel wist in eerste instantie niet dat ze pas getrouwd waren en had twee eenpersoonsbedden met een nachtkastje ertussen gezet. Dit werd de dag erna gecorrigeerd; het tweepersoonsbed, de bos bloemen van het hotel en hun trouwalbum dat hen toegezonden was, brachten haar tot inzicht. De ruzie werd direct bijgelegd. Inmiddels kent Jan de gebruiksaanwijzing van Henny, laissez faire; even uit laten razen, het op zijn beloop laten en dat werkt al 60 jaar.

En zo zag het kersverse echtpaar er 60 jaar geleden uit toen zij in het huwelijk traden (familiefoto).

Ze wonen na hun huwelijk eerst twee jaar in een houten caravan/schuurtje/atelier (van de neef van Karel Appel) in een boomgaard in Soest en daarna 2 jaar in Beverwijk. Dan gaat Jan in 1967 bij de Provincie werken en zal er binnen Zuid-Holland woonruimte gevonden moeten worden. De molen stond leeg en ze zijn er, - inmiddels 3 kinderen rijker (Joost, Rianne en Erna) - ingetrokken. Er is door de jaren heen veel verbouwd, want de binnenwanden waren recht afgewerkt. Nu heeft de woning weer de contouren van een molen en dat geeft meer ruimte. 

De kinderen zorgen voor de verbinding met Stompwijk, waar beiden erg bij betrokken zijn. De paarden en voetbal waren twee pijlers. Jan heeft tot zijn 57e gevoetbald en na de training werd er in de molen nog vaak nagepraat tijdens de 3e helft. Jan is ook 10 jaar voorzitter geweest van Stompwijkse Boys en Henny 9 jaar secretaris.

Jan heeft zich hard gemaakt voor de sporthal. Dat waren spannende tijden, waar tijdens de gemeenteraadsvergaderingen de tribune gevuld was met publiek uit Stompwijk. Op de valreep is letterlijk vijf voor twaalf een fax gezonden met een ander voorstel. Dat heeft gezorgd voor saamhorigheid, want de schoonmaak moest door de club zelf geregeld worden. Toen deze beslissing met slechts één stem verschil goed uitpakte vond Jan zijn taak als voorzitter volbracht. Het besluit van de komst van een gezamenlijke sporthal was de kers op de taart. De schoonmaak gebeurt tot op de dag van vandaag nog door een team van vrijwilligers.

Jan heeft zich verder 36 jaar ingezet voor de Meerhorstloop, de jaarlijkse loop die op de 1e zondag van het nieuwe jaar wordt gelopen. En hij is pakweg 8 jaar voorzitter geweest van het Dorpshuis. Henny heeft jaren aan het samenstellen van het clubblad meegewerkt, op een typemachine in een klein kamertje bij de oude kantine. Of bij de redactie van de Dorpsketting op de diverse zolders. Ze was destijds de enige die een horecaopleiding had gevolgd waar de kantine op mocht draaien.

Elke kant van deze diamanten die belicht worden, geeft een andere glans. Ze hebben ervoor gezorgd dat Stompwijk zijn glans heeft behouden door hun enorme inzet voor het verenigingsleven, waardoor de saamhorigheid nog steeds goed is. Stompwijk mag blij zijn met hen. Afgelopen vrijdag werden de vlaggetjes op de molen geplaatst en alle molens in de vreugdestand gezet. En terecht!

(Met dank aan Stompwijk.nl / De Dorpsketting).