Column: Robert M

Pak de kans! Wat is er nu mooier dan op dit moment van crisis onze gemeente te promoten. De Rotary en aanverwante clubjes moeten een smak geld doneren. Dat is pas nuttig. Want verschil van mening kan er niet zijn. Midden op het stijlvolle Damplein plaatsen wij als eerste gemeente een standbeeld. Van Robert M.. Koninginnedag verdwijnt. Dit wordt: “Robert M. dag”. Welke stad hij het eerst bezoekt? Madurodam.

Door Ronald Lamping

Robert M. verdient dit. Wij leven in een democratie en representeren een geoliede rechtsstaat. Om trots op te zijn. De aanhoudende beschuldigingen en walging over Robert M. snijden dan ook geen hout. Ik overweeg zelfs een fanclub met fandag en een knusse “meet en greet”.

Robert M. is een van mijn helden uit het rijtje Martin Luther King en Gandhi. Mondiale grootheden met doel. Luther King riep het al: “I have a dream!” Die had Robert M. ook. Ziet u de parallellen? Allebei streefden ze naar een doel. King wilde gelijkheid van rassen. Robert M. seks met een baby. Robert M. heeft zijn doel bereikt. Knappe doorzetter.

Ik heb geen begrip voor de mensen, die mekkeren over Robert M.. De jongen is goed voor kinderen. Zet ze leuk op de foto en besteedde kapitalen om ze te filmen. Uit eigen zak. (..) Hadden we allemaal maar zo'n huisvriend. Hij wil graag oppassen en vertroetelt dan ook de kleine nog even extra. Strelen en aaien, zonder meerprijs. Wat kan er tegen zijn?

Gaat u mee naar het Malieveld? Demonstreren tegen de beschuldigingen van Robert M. Onze Robert M., wil ik liefkozend zeggen. Protesteren met T-shirts vol ludieke teksten als: “Een kinderhand is gauw gevuld!”, “Heerlijk duurt het langst”en “Wie goed doet, goed ontmoet!” Voor de spandoeken de volgende suggesties: “Ieder huisje heeft zijn kruisje”, “Jong geleerd, oud gedaan” en “Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd!” Alles voor mijn Robert M., de grote onbegrepene.

Want Robert M. zei het zelf. Hij is helemáál niet schuldig. Het is een vloek. Arme jongen. Hij is zo geboren en heeft jaren gevochten tegen de onweerstaanbare druk om aan kinderen en zuigelingen te zitten. Jawel, beste lezers, Robert M. heeft zelfs een keer (lees: 1 x) zijn huisarts bezocht. Hij wilde middelen om zijn libido te verlagen. De huisarts gaf niet thuis en dus zitten nu niet de peuters met de gebakken peren, maar Robert M., de stakker!

Robert treft geen blaam. Een goedzak met wat ongecontroleerde pressie. Kan ons allemaal overkomen. Hij wil dan ook van geen schuld weten. Weef foutje bij de geboorte. Hij heeft er alles aan gedaan om zijn lusten te bedwingen. Was niet makkelijk. In zijn optiek heeft hij zo honderden kinderen gered. Tenslotte dan toch die seksuele eruptie. Het was wellicht niet fraai, maar hij blijft wel gek op kinderen. Dat dan natuurlijk weer wel. Robert M. wilde er maar mee zeggen, dat de rechters niet deugden. Hij is zélf slachtoffer in een verhaal met Kafkaiaanse trekjes.

De realiteit. Robert M. is een misselijkmakende viespeuk. Een ziekelijke smeerlap, die zich heeft vergrepen aan baby's, peuters en kleuters. Die ze in allerhande compromitterende standen heeft gefotografeerd en gefilmd. Die zich in een donkere kamer met de gordijnen dicht vergreep aan zichzelf bij het zien van een onschuldige zuigeling. Robert M. deelde zijn perverse ideeën met andere morbide griezels. Robert M. is het doodschoppen niet waard. Een goorlap en ziekelijke pedofiel, die het lef heeft om de rechtbank te wraken en met een grote bek meent, dat zijn lot al vast staat.

Ik ben belijdend democraat met geloof in de rechtsstaat. Neemt niet weg, dat ik Robert M. een cel wens met een lugubere, seksueel ontaarde psychopaat. En dat de directeur op zijn klacht zal antwoorden:

“Sorry, Robert.

Zo is hij nu eenmaal geboren!”