Ronald Lamping
Ronald Lamping

Column: HUMOR…

Columns 102 keer gelezen

In Alkmaar begint de victorie. Dat leert ons de geschiedenis. Ik weet niet of dit ook zal gelden voor de leerlingen van de PCC Belkerskade in de Kaasstad. Zij zorgden voor een klinkende examen stunt, waarvan de foto's en filmpjes al snel “World Wide” hun weg vonden. Dat laatste kon de directie niet echt boeien. Integendeel.

Door Ronald Lamping

Snel de feiten. Opgewonden leerlingen zochten naarstig naar een stunt, die nog lang zou nagalmen. Wat te doen? Alles is al decennia lang verzonnen. Wat is leuk en wat snurkt daar slechts tegenaan? Daarbij ken ik examen stunts, die helemaal niet grappig waren. Nee, dan Alkmaar!

Alkmaar een stad, waar geen Nederlander opgewonden van raakt. Door de weeks schijnen ze daar nog steeds met kazen te sjouwen. De wereld is totaal veranderd. Sociale media veroveren de aarde. Niets is meer hetzelfde. Aan het eind van de week hijgen we nog na van al de veranderingen en gebeurtenissen van de dagen daarvoor. Dát is het tempo. Je gaat mee of haakt af.

In Alkmaar hebben ze daar maling aan. Daar sjouwen ze gewoon met kaas. Mal hoedje op, koord om de nek en rennen dan maar weer. De traditie is even belegen als de kaas, die ze vervoeren. Het trekt echter nog toeristen, dus wat kun je ze verwijten? Niets. Nou ja, je zou toch niet als kaasdrager dood gevonden willen worden op de kaasmarkt in Alkmaar. Ik niet in ieder geval.

Daar in dat Alkmaar gedragen ze zich nog steeds naar het aloude adagium van het gilde uit 1622. Dat credo luidde: “Een valse waag is de Heer een gruwel en daarentegen een vol gewicht is zijn welbehagen". Ga daar maar eens overheen met onze simpele Randstad wijsheid van: “'t Is iets meer, mag dat?”

Genoeg over die kaas. In Alkmaar bedacht men dus een examen stunt. Men ronselde een vrouwelijke stripper met lange witte laarzen en pikante kleding. Op het podium de wiskunde leerkracht op een stoel. De goede man werd totaal verrast door de verschijning van de naakte vrouw, die geheel in traditie tien centimeter onder de navel haar gelijkzijdige driehoek toonde. De leerlingen lagen dubbel en joelden het glazuur van hun melkgebit, de draadjes uit hun beugel en de pus uit hun mee-eter.

De leerkracht liet het allemaal gelaten over zich heen gaan. Ook dat mag je in het huidige onderwijs traditie noemen. Geen enkele vat op het gebeuren. Geen enkel slagvaardig of adrem antwoord op de ontstane situatie. De man in kwestie zat erbij en keek ernaar. Na afloop kon je in de wandelgangen horen, dat er meer passie zit in een veterdrop dan in deze wiskundeleraar, waarvan de libido al jaren daarvoor gecremeerd én begraven was.

De directie was er niet blij mee. Is dat jaloezie? Hadden zij op die stoel willen zitten? Geen idee, ken ze niet. Blijft de vraag of dit nou leuk was of niet. Moeilijk. Ligt een beetje aan de leerkracht zelf. Is het een stijve man, die ooit in 1953 zijn piketpaaltjes sloeg om onwrikbaar niets te veranderen? Dan kan ik me de lol van de leerlingen wel een beetje voorstellen.

Een inflexibele, compromisloze pennenlikker, die even tolerant en inschikkelijk is als een stoeptegel, gun ik wel de confrontatie met die blote dijen. Niet netjes, maar dan toch grappig. Ik kom er slecht uit. Het is natuurlijk onfatsoenlijk en wel erg op de man gespeeld. Maar ja, het heet een stunt. Vriend en vijand moeten het erover eens zijn, dit wás een stunt. Of je wilt of niet.

Alkmaar en zijn victorie. Nu eens geen leeg gespoten brandblussers of meer van dat soort ongein. Nee, in Alkmaar een pikante stunt. Kan er ergens wel om grinniken. Dat moet ik toegeven. Ik zie Pythagoras al zitten. Rode koontjes, een overdosis aan schaamte, maar het ergens toch wel lekker vinden. Uit dit alles is me wel iets duidelijk geworden. In Alkmaar zijn ze ludiek. Jawel, echt!

Ze hebben er werkelijk kaas van gegeten

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant