Column: Noorderzon

Wij vertrekken. Ik laat het u even weten. Nooit gedacht, dat het zover zou komen. In maart dachten we dit nog niet. We wonen mooi en naar tevredenheid. Kinderen in de buurt en kleinzoon op loopafstand, maar net ver genoeg om geen strontluiers te ruiken. Zolang de wind maar niet uit het oosten komt.

Door Ronald Lamping

Toch gaan wij met de noorderzon vertrekken. Niemand zal weten waarheen. Ik ga contacten uit de weg en zal slechts met een handvol bekenden eenzijdig contact opnemen. Het spijt me u te moeten verlaten. De grens is echter bereikt. Iedereen heeft zijn of haar tolerantiegrens. Die van mij is gevuld tot aan de rand. Opzouten dus maar.

Nee, ik ga u niet vertellen waar we gaan wonen. Ik vertel het zelfs niet aan onze kinderen. Voor je het weet ga je via sociale media door het land. Dat nooit. Ik haat die lariekoek. Ik bel onze kinderen wel. Vanuit een niet nader te traceren telefooncel. En als ze die daar niet hebben, dan maar via rooksignalen of de bekende tam-tam.

Het waarom van dit alles durf ik ook al niet op papier te zetten. Bang, dat men het elders leest en met mij gaat linken. Dat wil ik dus niet hebben. Ik voel, dat u zich nu ergert. Wie “A”zegt, hoort ook “B”te bulken. Ik heb er de moed niet voor. Mijn vrouw is het hier niet mee eens. Zij vindt dat ik u schatplichtig ben. U leest mij en hebt recht op een antwoord. Ik slik.

Ik zal een tipje van de sluier oplichten. Ik voel wel, dat ik niet zomaar kan verdwijnen. Mijn vingers trillen. Daar gaan we dan. Onze kroonprins heeft met gêne meegedaan aan het wc pot gooien op ma's partijtje. Ik herhaal. De man, die ons staatshoofd gaat worden, schaamt zich, omdat hij met een plee pot heeft lopen smijten.

Ik weet niet hoe uw gedachten zijn. Als onderdaan kan ik dit niet meer hebben. Anno 2012 zweeft er een landgenoot hightech door de ruimte. Werkt met de meest geavanceerde apparatuur, terwijl de kroonprins het Nederlands record poepdoos werpen tracht te evenaren, zo niet te verbeteren.

Wie wil hier iets mee te maken hebben? U? We kennen grote onverschrokken helden. Frederik Hendrik, de Stedendwinger. Willem van Oranje, die op de vuist ging met alle paella's. De Ruijter, Tromp en nog een handvol witte boorden piraten. Daarbij een gozer, die met zijn vinger een gat in de dijk afsloot en in Alkmaar kraaiden de voorvaderen van Dick Scheringa wél victorie. En wij? Wij hebben een held, die zich schaamt, omdat hij met sanitair loopt te smijten.

Ik neem de notabelen in Rhenen niets kwalijk. Hun moment van glorie. Even in de kijker, even op het podium. (Burgemeester: “Mam, ik ben op tv.”) Notabele in Rhenen, dat moet haast wel een taakstraf zijn. Zoiets doe je niet uit vrije wil. Een jaar lang heb je de tijd om na te denken over een fris eigentijds programma voor de Koninklijke familie. Resultaat? We laten de kroonprins met een wc pot smijten. Van Sfinx. Waarschijnlijk verzonnen door de toiletpot commissie.

Willem vond het niets, maar jokt. Hij had moeten zeggen: “Luister, Burgerpapa, ik ga helemaal niet als randdebiel met een wc pot gooien.” En bij een voorzichtig “ja, maar” van de burgemeester, had hij moeten sneren: “Die pot is om op te poepen en niet om mee te gooien!” Dat zei Willem niet. Hij gooide en smeet pas weken later met modder. Letterlijk: “Terwijl ik gooide, dacht ik aan de 2,6 miljard mensen, die niet beschikken over deze basale structuur om op waardige wijze hun behoefte te doen!” Zo praat hij over simpel poepen. Je broek zit al vol, voordat je de zin hebt uitgesproken.

Piet Hein jatte de zilvervloot. We kennen verzetshelden en briljante staatsmannen als van Oldenbarnevelt. Onze kroonprins heeft zijn persoonlijk record toiletpot gooien verbeterd.

Emigreert u met me mee?