Ronald Lamping
Ronald Lamping

COLUMN: WÁT…PARDON??

Columns 83 keer gelezen

Ouder worden doet me niets. Rimpels, buikje, grijze kop en stijve botten. Daar zal mijn omgeving het mee moeten doen. Ik ga er niets aan veranderen. Die rimpels heb ik zelf verdiend. De buik, ook. Wie het niet bevalt, kijkt maar de andere kant op. Ik heb niets tegen ouderdom. Het gebeurt. Simpel, zat.

Door Ronald Lamping

Helaas kan ik deze grote bek niet volhouden. Dat steekt. Binnen twee weken ga ik met pensioen en ik ben de enige, die vindt dat dit verdiend is. Ik hoef niet te rekenen op enige bijval. Als ik vertel, dat ik op 6 juli definitief stop, hoor ik opvallend vaak dezelfde tekst: “Oh, werk je dan nog?”

Ik ga er nu toch plots tegenop zien. Waarom? Wat is het geval? In Den-Haag gaan de verzorgingshuizen een actie op touw zetten. Een actie? Ja, dat leest u goed. De bejaarden krijgen zo weinig bezoek, dat er een knipkaart in het leven is geroepen. Wanneer deze knipkaart vol is, krijgt de bezoeker een taart. Of dit een hele slechte grap is? Nee!

Ik lees het bericht wel tien keer over. Wanneer je regelmatig op bezoek gaat bij een bejaarde, dan krijg je bij de uitgang een stempel of iets dergelijks. Ik kan het nog niet vatten. Toch zie ik de hilarische beelden wel voor me. Je zoent bij het vertrek de rimpelige wang van moeder, die met een opgestoken krom reuma vingertje weet: “Vergeet niet af te stempelen, knul!” Bejaarde anno 2012.

Staat me dit nu te wachten als gepensioneerde? Gaan mijn kinderen langs komen, omdat ze zich dan thuis een cholesterol vergiftiging kunnen kauwen? Komen ze niet langer langs uit dankbaarheid en affectie? Gaan ze hun bejaarde vader Lamping niet langer bezoeken, omdat ze dat gezellig vinden? Ben bang van niet. Vader gaat slechts bezocht worden, omdat men trek heeft in gebak. We gaan niet langer naar de banketbakker. Ben je gek! Ik heb trek in gebak, dus bezoek ik pa voor een stempeltje.

Is hier over vergaderd door volwassen mensen? Zaten daar ook weer van die overbodige managers bij? Wie heeft dit besloten? De taart commissie? Dat zijn vier vraagtekens op rij. Er volgen er nog wel een paar. Heeft men lijdzaam zitten knikken toen een of andere randdebiel dit idee opperde? Ik ben bang, dat het bij de rondvraag nog erger werd, toen zo'n stropdas opperde: “Zijn zegeltjes geen optie of flippo's met de kop van Mieke Telkamp?” (“Hoeveel Telkampjes heb je nog nodig?”)

Waar is het mis gegaan? Normale mensen komen toch niet tot zo'n besluit. Hoe achterlijk moet je wel niet zijn om ouderen zo bot en onfatsoenlijk te behandelen. Bezoek te genereren door gebak te beloven. Is de waanzin dan tenslotte toch écht in de mens geslopen? Een knipkaart als je een bejaarde bezoekt met waarschijnlijk onderaan de kaart, in kleine letters: “Niet in te wisselen voor contact geld”.

Het gaat mijn voorstellingsvermogen ver te boven. Ik zie trouwens al een handeltje in list en bedrog. Je gaat gewoon zo'n afdeling af. Kwartiertje hier, even stempelen. Tien minuten daar, stempelen. Met een beetje geluk slaapt zo'n oudje en kun je rustig de krant gaan zitten lezen. Tenslotte ga je bij de balie een laatste stempel halen en zit je 's avonds voor de buis met je neus in een moorkop.

Ik denk nog steeds aan een grap. Dit kán niet echt waar zijn. Daarbij natuurlijk de vraag of er nog meer acties volgen. Voetbalplaatjes, zodat de jeugd zich verplaatst van AH naar verzorgingshuis. (“Mevrouw heeft u nog plaatjes?”) Krijgen we hamsterweken onder het motto: “Bij twee bejaarden op bezoek en u eet vanavond koek!” Het zou zomaar kunnen. Je weet het niet.

Ik zie me straks al zitten. Wachten. Geen bezoek. Ik kijk uit het raam. Niets te zien. Dan komen daar plots mijn kinderen aanlopen. Ik kan horen, wat ze op de gang tegen elkaar zeggen. Iets over “even snel en taart eerlijk delen”. Als ze binnen komen wacht ik geen moment en sneer: “Vlieg op, jullie!” Ze kijken me even verbaasd aan en antwoorden meteen:

“Vlieg op?

Krijgen we dan airmiles, pap?”

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant