Column: HELEEN MEES

Heleen Mees? Pardon? Heleen van die stalking. U weet wel. Heleen zag wel wat in een wiplash met een topeconoom. Best lekker. En zo geschiedde. Een affaire, waar de stoom vanaf sloeg. Vijftig tinten grijs werden tijdens hun intieme samenzijn een dampende doos met alle tinten uit de Caran d`Ache collectie.

Ronald Lamping

Afloop is bekend. De topeconoom uit de Citigroup had het wel gezien met Meesje en keerde terug in de schoot van zijn vrouw Anne Sibert. Heleen had het nakijken. Fataal foutje van de econoom, die toch zo bekend stond om zijn frappant nauwkeurige kansberekeningen.

Heleen pikte het oprotscenario niet. Ze zette zich achter haar laptop en begon een bombardement van duizenden mails met een zodanig pikant giftige lading, dat de vertegenwoordigers van de VN al klaar stonden om met spoed bijeen te komen. (Secretaris –generaal Ban Ki-moon in paniek : “Wie stopt Heleen?”) Daarbij stalkte ze haar snoepje van de week tot in China.

Kan gebeuren. Rest één brandende vraag, die me frappeert. Google eens naar afbeeldingen onder de naam Willem Buiter. Dan ontvouwt zich het portret van de man, die door Heleen Mees wordt aanbeden als een godheid. Waar ze zo passioneel idolaat van is, dat ze er voor de bak in kan draaien. Dàt beeld ziet dus Heleen. Ik zie een stofzuigerverkoper met als hobby het met cocktailprikkers bouwen van zeilschepen uit de Gouden Eeuw.

De zo intens aanbeden Buiter is het prototype van een Staphorster ambtenaar. Ik zie geen briesende stier, die in de hotelkamer een wilde achtervolging inzet op het –voor de gelegenheid- met vuurrode rok opgesierde lijf van Mees. Bij het zien van de foto`s van Willem kan ik me niet voorstellen dat Heleen als een Meesje door de kamer vliegt om op speelse wijze grinnikend te ontkomen aan de gretig graaiende handjes van de wellustige amateur-ornitholoog.

Wat ziet de 44-jarige Heleen in deze uitgezakte functionaris, die zich bekwaamd heeft in stoffige huishoudboekjes? Een raadsel. We zien geen torso met een strakke sixpack, maar een zak gerooide aardappelen in een gezinsverpakking. Toch werd ze hysterisch boos. Ze stuurde hem zelfs mails met daarin de wens opgetekend, dat hij uit een vliegtuig zou vallen. Daarbij foto`s van dode vogeltjes. Meesjes, uiteraard.

Heleen is best een appetijtelijke verschijning. Zal het niet ontkennen. Tòch is er tijdens haar geboorte iets mis gegaan. Ergens zit een draadje los of ontstaat in de diepste krochten van haar brein een fnuikende kortsluiting. Als een natte voetzoeker. Het lijkt explosief, maar het knalt niet!

Ergens in oktober volgt de straf van de rechter. Volgens de laatste berichten heeft Heleen een bindend verbod om contact te zoeken met Willem en zijn familie. Het is dan ook van de gekke dat haar advocaat nu beweert, dat juist Willem weer contact zocht. Ik geef toe, het is nog ziekelijker en onwaarschijnlijker dan een aflevering van het kleuterepos GTST.

En nu? De vrouw van Willem is de verliezer. Anne Sibert zit met die leugenaar thuis. Zijn kinderen lezen dagelijks, dat ze aan tafel zitten met een viespeuk als vader. Tel uit je winst. Het kan niet anders, dan dat de oorspronkelijke hartstocht thuis vervangen wordt door een economisch liefde. En Heleen Mees?

Ach ja, onze Heleen! Die repte augustus 2009 in Vrij Nederland over het loslaten van het kuisheidsideaal, dat ze met haar katholieke opvoeding had meegekregen. Ze was nu rijp voor ‘illusieloze seks’. Dat kan! Lekker doen. Als Meesje tenminste niet de bak in draait en vastzit.

Als een vogeltje in een kooi!