Column: DOODSBEDREIGING

Na Monopoly en Mens erger je niet is er een nieuw spelletje op de markt. Door velen fanatiek gespeeld. Begrijpelijk. Het is goedkoop en je hoeft er je huis niet voor uit. Gezellig op de bank. ‘Doodsbedreiging’, wie is er aan de beurt?

Ronald Lamping

Doodsbedreiging! Lachen. Je kunt het overal spelen. Thuis, in het park of in de trein. Met vrienden of solo. Alles kan. Niemand, die je tegenhoudt. Je doet, wat wilt. Maling aan wie dan ook. Doodsbedreiging, weer een nieuw speeltje van Jumbo.

Wanneer je iets niet bevalt, start het spel. Je pakt pc, i-pad of ander apparaat. Je gaat zitten, knakt met je vingers, zodat de woordenstroom soepel uit je handen vloeit. Tenslotte ontgrendel je de veiligheidspal in je brein en haalt de trekker genadeloos over: “Vuile klootzak, ik maak je dood!”

Discussie Zwarte Piet. De doodsbedreigingen vlogen door de heetgebakerde atmosfeer. Er waren meer bedreigingen dan Pieten. Een goed gesprek bleek niet mogelijk. Standpunten werden honend getackeld en aso Nederland toonde de ware aard: “Kijk over je schouder! Je gaat eraan!”

Dat niveau, dus. De sociale media en anonimiteit laten de ware signatuur van een volk zien. Niet gehinderd door enig fatsoen en gedragscode, trekt men de bek open voor een tirade, geladen met kolder. Zonder schaamte kotsen ze een golf van proleterige onzin uit. “Ze moeten je kop er af schoppen”, dat soort klassieke wijsheden.

De optocht in Hoogezand-Sappemeer met zwarte èn groene Pieten gaat niet door. Door serieuze doodsbedreigingen en kans op ander geweld. U leest het goed. Een simpele, onschuldige discussie over Zwarte Piet resulteert in een verbale guerrilla tussen goedwillende vrijwilligers en een stel gestoorde malloten, die ook nog stoer hun kennis van de vaderlandse geschiedenis wilden etaleren: “Jullie zijn landverraders en NSB’ers”.

Doodsbedreigingen! Ze zijn even lachwekkend als irritant. Intimidaties van gestoorden met de hersencapaciteit van een lege eierdop. Niveau nul! Heetgebakerde, stompzinnige schlemielen met een eendimensionale kijk op de wereld om hen heen. “Ik maak je dood”, vertelt ons slechts, dat de hersens van de dreiger al jaren daarvóór waren overleden.

Of ìk het nog serieus over Zwarte Piet ga hebben? Meent u dat? Moet ik daar letters aan besteden? Of ik het niet durf? Laat me niet lachen. Ik ben echt niet bang voor die holle vaten met dat gemankeerde gedreig. In optocht naar het Malieveld, een petitie tekenen of Kamer vragen stellen. Wat is er in ons geslopen?

Maar ik ben de beroerdste niet. Ik kan bèst begrijpen, dat er donkere kinderen of volwassenen zijn, die het een wat mindere tijd vinden. Omdat het fatsoen bij velen totaal is verdwenen lijkt de kans om een maand lang in bus, tram of op straat te worden bejegend met “Kijk, Zwarte Piet”, behoorlijk groot. In een tijd, dat we massaal via scholen, pers en politiek iets proberen te doen aan pesten, is er wellicht ook even tijd om aan deze (voor hen) vervelende scheldpartij te denken.

Niks racisme of slavernij. We moeten het simpel houden. Sommige donkere kinderen en volwassenen vinden het gewoon niet zo leuk. Ik begrijp dat. Evenals we niet tegen een iemand schele, manke of blinde horen te roepen. Krijg ik nu een doodsbedreiging?

Sinterklaas en Zwarte Piet moeten gewoon komen. Het neemt niet weg, dat een geciviliseerde maatschappij ook oog en oor hoort te hebben voor een serieus klagende minderheid. Kortzichtig blèren en doodsbedreigingen horen daar niet bij. Die idioten mogen dus weg! Weg?

Ja, in de zak van Zwarte Piet!