Column: LICHTJAREN

Bij de sluis staat altijd een groep gepensioneerden. Bakens van het centrum. De weermannetjes van onze gemeente. Kijk naar ze en je weet, wat de weersverwachting is. Scholen ze samen onder de poort, dan is er kans op een bui. Bij mooi weer beweegt het AOW-collectief zich naar de overkant voor de zonnebankjes.

Ronald Lamping

Vleesgeworden windwijzers. Piet Paulusma kan met Avalex mee. Of, zoals het op RTL klinkt: "Het weer werd mede mogelijk gemaakt door de hangouderen".

Ze lachen en praten. Als je langs loopt krijg je geheid commentaar. Ik onderga de milde spot lachend. Om twaalf uur gaan ze naar huis. De oude stempel eet een eerlijke boterham. Op tijd. Aan een gedekte tafel. Dat doen ze al ruim 70 jaar.

Heerlijk om op die manier oud te worden. Zo vief. Donkere wolken stapelen zich echter op. Deze heren zijn de laatsten in hun soort. Hun pensioen is redelijk waardevast. Dat van uw en mijn kinderen en kleinkinderen niet.

Jetta Klijnsma, staatssecretaris van Sociale Zaken, heft haar vingertje. Zo kan het niet langer! Het is maar, dat u het weet. Pensioen wordt onbetaalbaar. Jetta vindt, dat we naar andere vormen van oudedagsvoorzieningen moeten kijken. Kan waar zijn. Toch laat Jetta zien, dat ze niets snapt van de gapende kloof tussen Binnenhof en klootjesvolk, dat ze dient.

Haar baas Mark wilde al, dat we nieuwe auto kochten. Driekwart van de burgers had geen nagels meer om aan de kont te krabben. Banen verdwenen. Hypotheken werden niet afgelost. Het aantal zelfdodingen steeg. De voedselbanken floreerden. Geen punt. Mark vond, dat we de beurs moesten trekken. Dan sta je lichtjaren ver van de realiteit.

Staatssecretaris Van Rijn wist ook wat. We gaan op de zorg bezuinigen. Verpleeg -en verzorgingshuizen sluiten of werken met minder personeel, dat op hun beurt overspannen wordt door de giga werkdruk. Ouderen dienden thuis te blijven. Logisch (...) dan ook om vet te bezuinigen op de thuiszorg. Gezwets. Lichtjaren ver van de praktijk.

Dat werd nog erger toen we overspoeld werden door de participatiemaatschappij. Wij moeten zelf voor onze oudjes zorgen. Zet een container achter in je tuin en flikker daar je oude moeder in. Een win-woonsituatie. Dat de helft van Nederland op een flat woont deed niets ter zake.

Lichtjaren ver staat deze Van Rijn af van de werkelijkheid. Er melden zich steeds meer ouderen met de bijbehorende fysieke -en geestelijke kwalen. Los het zelf maar op. Of je nou dicht of ver van je ouders woont. Zoek `t uit! De verantwoordelijkheid gaat nu naar de gemeenten. Die mogen het oplossen. Kunnen ze dat? Snappen ze de noden? Wedden, dat er honderden wethouders gedesillusioneerd voortijdig afhaken?

Terug naar Jetta. De beste meid weet niet wat ze zegt. Ze geeft een voorbeeld om te overleven. Letterlijk: "Ik ken mensen met een moestuin. Dat levert groente en fruit op!" Ik lees het keer op keer en nogmaals. Wat een denigrerende tekst. Ik vertaal het naar de nabije toekomst.

Opa en oma van dik tachtig krijgen minder AOW. En nu? De tuin in om aan hun broodnodige vitaminen te komen. Bloemkooltje verbouwen, tomaatje plukken, piepertje poten? Wat een klinkklare onzin uit de mond van iemand, die ons moet navigeren naar een onbezorgde oude dag. Misschien is het houden van een koe voor melk en slacht ook een idee voor tante Jo van 92? Kippen voor een ei? Schapen voor de wol?

De afstand tussen de regenten en hun onderdanen blijft lichtjaren ver. Het wordt sappelen. Of, om toch in de bezopen moestuintermen van Jetta te blijven:

Het wordt komkommertijd!