Column: MOSKEE

Leidschendam - Deining in het dorp. De voorgenomen vestiging van een moskee in wijk De Zijde valt slecht. Dat is duidelijk. Argumenten gaan over tafel. Verkeersoverlast, verkeerde doelgroep gezien de wijkpopulatie en rondhangende jongeren met alle gevolgen van dien. Een greep uit de ruif met getuigenissen.

Ronald Lamping

Er is een miscommunicatie tussen lokale overheid en bewoners. Niet of slecht geïnformeerd. Er wordt niet geluisterd en de wijkbewoners staan voor een voldongen feit. Geen misselijke aantijgingen in een tijd, dat de participatiemaatschappij is uitgebroed en uit het ei begint te kruipen.

De digitale versie van `t Krantje ontving een vracht aan klaagbrieven. Boze reacties van een groep onbegrepenen. Begrijpelijk! Wanneer je in De Zijde woont voel je je direct betrokken. Het gaat je rechtstreeks aan. Je wilt reageren, om steun te creëren voor een breder platform van gelijkgestemden.

Wat mij echter hindert is de toon en teneur van buitenstaanders. Boosheid wekt emotie op. En emotie is altijd een slechte raadgever. Dan vormt zich rond het denken een ondoordringbare mist. Goed onderbouwde tegenargumenten vallen ten prooi aan onberaden en onbeschaamde scheldpartijen. De opponenten verliezen zich in ongenuanceerd geschop, waardoor ze de kern van hun betoog zelf ten grave dragen.

De burgemeester en de politiek zijn de gebeten hond. Zou kunnen. Er wordt niet geluisterd en beslissingen achter gesloten deuren genomen. Frustrerend. De huidige burger wil meedenken en laat zich niet van alles op de mouw spelden. Leiding moet er zijn en is een voorwaarde om een samenleving te laten functioneren. Er is evenwel geen plaats meer voor gedateerd pedant en minzaam gedrag.

Dat zit de wijkbewoners het meest dwars. Toch neem ik het gedeeltelijk op voor de burgemeester c.s. Ik blijf van mening, dat er een scheiding hoort te zijn tussen het afkeuren en bekritiseren van beleid en het met gestrekt been ingaan op de persoonlijk levenssfeer van lokale beleidvoerders. Té persoonlijk staat me tegen en is een aantoonbaar gebrek aan wèl ter zake doende argumentatie.
Een aantal verontruste wijkbewoners van De Zijde schreef wel degelijk goed onderbouwde brieven. Rustig van toon en beschaafd, zoals je in die wijk mag verwachten. Ik lees echter ook ingezonden stukken, die kant noch wal raken. Persoonlijke aanvallen op de burgemeester, die slechts dienen om het eigen onwrikbare beperkte gelijk te voorzien van een totaal misplaatst uitroepteken.

Een goede beschaafde brief met steekhoudende bewijslast is voor velen een te grote opgave. De sociale media filtert ze er niet uit. Wat rest zijn uithalen en schoppartijen van bedenkelijk niveau. Graag in de krant willen komen, zoiets. Zonder zich te bekommeren om de berg tranentrekkende taalfouten en primitieve opvattingen.

Geef ik het college dus gelijk? Helemaal niet. Ik weet er te weinig van en ga er dus niet over oordelen. Ik heb het slechts over het al dan niet beschaafd reageren op feiten, die nadere toelichting behoeven. De landelijke brutaliteit in de sociale media stoort me en getuigt slechts van een eigen onvermogen. Het is de teloorgang van een beschaving.

Moet die moskee er komen? In ieder geval moet er –zonder emotie en rationeel- over gepraat worden. Op basis van gelijkheid. De lokale overheid doet er goed aan de bewoners een eerlijke kans te bieden. Want, voor zowel de wijkbewoners versus de eventuele moskeegangers als het college versus de wijkbewoners geldt het oude Chinese gezegde:

“Wie handelt in harmonie met zijn opponent ontmoet zelden weerstand!”