Afbeelding

Column: CORBULO COLLEGE

Columns 59 keer gelezen

Als de burgemeester op prime time in het journaal verschijnt is het mis. U weet `t. Een jochie wordt door een klasgenoot neergestoken. L`dam-V’burg, tussenstop voor dagjesmensen, is breaking news.

Ronald Lamping

Meteen gaan de remmen los. Geen tijd voor accuratesse. We leven in een onbeheerste media wereld. Gejaagd, opgewonden, chaotisch. Als het niet zo triest was, zou ik snerend melden, dat het nieuws al bekend was, voordat er gestoken werd.

De pers faalt. Camera en reporter ter plaatse. Schakelen met de studio. Wat dan volgt is weerzinwekkend en beschamend. De kijker krijgt een allegaartje voorgeschoteld van halve aannames, veronderstellingen en gissingen.

Geen misverstand. Een gigantisch drama. Het leven van twee jongens binnen de seconde verwoest. De eerste was dodelijk slachtoffer. De tweede kon zich niet beheersen en is voor het leven getekend. Hij heeft iemand gedood.

Gelijktijdig stopt het leven voor de betrokken gezinnen. Het gezin van de overleden jongen ziet hem niet meer levend terug. Op een doorsnee schooldag. Het gezin van de dader leeft niet langer met een onbesproken telg, maar met een delinquent. Dat het misschien doodslag is, zal de schok niet verzachten.

Tv en kranten moeten vol. Met smeuïg, plastisch nieuws. Ongecontroleerde feitjes en slecht geverifieerde roddels. De betrokken gezinnen worden door de hitsige pers hardvochtig nagetrapt. Het is een scala aan half opgepikte speculaties en flarden laster.

Dat getuigen bol staan van de opwinding is begrijpelijk. In de pauze een boterham scoren en geconfronteerd worden met een fataal aflopende ruzie, valt zwaar. Daar heeft de pers compleet maling aan.

Een leerling zegt: "Als iemand op school zoiets zou doen, dan was hij dat wel!" Ongenuanceerd en buiten alle proporties. Het slachtoffer was een rustige jongen, de dader was altijd al vreemd! Daarbij droeg hij een camouflagebroek en zwart haar. De pers meldt het allemaal. Als het niet zo in -en in triest was, zou ik bijna zeggen: "Zwart haar? Logisch toch, zo`n steekpartij!"

Na een uur verandert het opgeklopte beeld. De dader werd flink gepest door jongens. Veranderde van school en had ook iets met zijn naam gedaan om niet op te vallen. Toch werd hij bij zijn bijbaantje weer opgewacht en gepest. Dit geeft een ander genuanceerder beeld dan dat van een gestoorde eenling met een mes.

Maar de beeldvorming heeft dan zijn destructieve werk al gedaan. Een opgewonden moeder trapt door haar rem en sneert: "Ik dacht, dat mijn zoon hier veilig naar school kon!" Die emotie is begrijpelijk, maar raakt kant noch wal. Dit soort gruwelijke voorvallen kunnen overal plaatsvinden. Ook op school. Zeker buiten op een schoolplein of in de buurt. Bij welke school dan ook. Onverteerbaar, maar wel een feit.

Het Corbulo College heeft een niet zo makkelijke doelgroep. Kwam er jarenlang op bezoek en vond er altijd rust, orde en regels. Niets wees op escalerend geweld of agressie. Een betrokken team, dat makkelijk met de leerlingen omging. Vrij, maar niet te vrij. Duidelijk aangegeven grenzen bewaakten de sfeer. Dit rampzalige incident had deze school zeker niet verdiend.

De pers lust geen objectief beeld. Zonder pardon plakten ze blindelings etiketten op. Beschamend. Zo ook het beeld op het journaal. Een jonge getuige wordt de journalistiek wenselijke woorden in de mond gelegd. Achter hem trekt een andere jongen gekke bekken. Op de plaats delict. De camera stopt niet. Ik bid dat het niet zo is. Wat niet?

Dat de diep getroffen ouders tv keken.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant