Afbeelding

Column: VLIET EGO`S?

Columns 86 keer gelezen

Wanneer je ego te groot is, ben je geestelijk kreupel. Spoor je niet. Plaag voor je omgeving. Je stelt de eigen 'ik' boven de kring rondom je. Onuitstaanbaar en onhandelbaar. Geen medicijn beschikbaar. Ziende blind.

Moest ik aan denken bij de bankiers en hun bonussen. Bij hen bleek de navelstreng naar de maatschappij geheel doorgeknipt. Sociaal bekrompen. Geen sprake van de drie noodzakelijke 'B`s'. Begrip, besef, bezinning.

Vanuit hun villa huilen, dat ze wettelijk in hun recht staan. Dat ze de bonus lieten schieten en 'slechts' een salarisverhoging kregen van een ton. Gerrit Zalm had in maart al de quote van de eeuw! Eigenlijk was de ton een verlaging. Wij roepen thuis dan: "Vuilnisman, mag deze zak ook mee?"

De Vlietdagen! Speelt hier ook een verhoogd ego gehalte mee? Soms lijkt het er op. Tenslotte gaat het feest door. Op weg naar dat festijn sneuvelde wel een scala aan verhoudingen, relaties en wederzijds vertrouwen. Geen smetvrees, maar smetfeest.

Ik weet hoe dit werkt. Nog in het geheugen, de Sinterklaasintocht. Jaren ging dat goed. Samenwerken, vergaderen en van mening verschillen. Tenslotte aandacht voor elkaars standpunt en wat water in de wijn doen. Open staan voor een ander, je in hem of haar weten te verplaatsen. Het was altijd gezellig.

Totdat een andere instantie zich met de intocht ging bemoeien. Betweters, overspannen ego`s met slechts oog voor de eigen inbreng. De oorspronkelijke kern, die decennia naar behoren had gewerkt, werd weggespeeld.

Jaren was ik gastheer bij de intocht. Daar dacht de zichzelf benoemde nieuwe 'hoofdpiet' even anders over. Ik hoor het hem nog zeggen. Hij zag de pers, de camera`s en de duizenden toeschouwers. Hij boog zich voorover en (echt waar) blafte in mijn oor: "Opzij! Dit is mijn taak!"

U kent me. Hij kreeg geen schijn van kans met z`n grote bek. Als je zo tegen me praat ben je meteen het haasje. Iets soortgelijks gebeurde bij de organisatie van de eerste Vlietdagen. Tien jaren geleden.

Fantastische tijd. We moesten het wiel opnieuw uitvinden. Vallen en opstaan. Zeer moeilijke momenten, ergernis, maar altijd in het algemeen belang. Toen ging bij mij de telefoon. Of ik er bij de opening voor wilde zorgen, dat de toespraak van de organisatie niet te lang zou zijn, omdat anders het praatje van de wethouder zou ondersneeuwen.

Niets aan gedaan. Ben geen loopjongen. Donder op! Ken zoveel voorbeelden. Bij de aanstaande Vlietdagen proef ik slechts jaloezie, kinnesinne. Geen overleg of gemankeerd beraad. Er wordt naar elkaar gewezen, beschuldigingen geuit en er is ook sprake van genoegdoening door geleden schade.

Vlietdagen, ooit door zeer bekwame vrijwilligers opgezet. Weinig ego en wie wel iets buiten de oevers van het betamelijk trad, werd kalm gecorrigeerd. Mijn zwaarste, maar mooiste klus.

Hopelijk zetten nu alle betrokkenen hun ego`s opzij. Anders kun je toepasselijk stellen: "Ze hebben de boot gemist!" En de toeschouwers, dan?

Die gaan het schip in.

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant