RIJLES

De auto stopt. Een man stapt uit. Hij kijkt in zijn papieren, loert naar het huisnummer en knikt. Hij belt aan. Hij doet dit werk al twintig jaar. Weet niet beter. Gepokt en gemazeld, heet dat. Hij wil opnieuw bellen, maar hoort voetstappen.

De deur gaat open. De man ziet een puber staan. Pokdalig en een lichte overbite van de bovenkaak. "Het kan nog net door de beugel", schiet het door zijn hoofd. Hij moet stiekem lachen om zijn eigen mop. De puber geeft keurig een handje. Ook de man steekt zijn hand uit. Hij voelt een stevige knuist van de puber in de bloei van zijn groei. Even is het stil. Dan wijst de man naar de auto. Ze stappen in.

De man rommelt wat in zijn papieren. De puber wacht. Het initiatief moet van de man komen. De man kijkt de jongen schuin aan en breekt het ijs met de voor hem klassieke opening: "Jij wilt dus je rijbewijs halen?"

De jongen lacht en wil adrem zeggen "Nee, mijn zwemdiploma", maar antwoordt keurig: "Ja, meneer!" Stilte. Dan schiet de man zijn tweede vraag af: "Heb je al eens auto gereden?" Weer een korte stilte. Dan weet het joch: "Ja, meneer, ik heb wel eens gereden".

Dat vindt de instructeur fijn. Hij heeft niet veel op met pupillen, die het verschil niet kennen tussen rem en koppeling. Tuurlijk, hij is rij-instructeur, maar dan toch. Een beetje kennis van zaken kan nooit kwaad. "Nou", vervolgt hij, "nemen we het toch even snel door!" Hij wijst naar koppeling en rem. Dan naar het gaspedaal. Vervolgens laat hij het joch droog schakelen. ("Koppeling helemaal indrukken, hoor!") Gaat hem goed af. De jongen lijkt er zin in te hebben. Zo ver is het nog niet.

De instructeur wijst naar de spiegels. "Die gaan we eerst stellen", doceert hij rustig. De jongen friemelt wat aan de spiegel in het midden. Dan moeten de buitenspiegels worden gesteld. "Dat gaat automatisch met die knop", wijst de man. De puber luistert gedwee. Een dankbare leerling.

De eerste meters. Geroutineerd legt de man uit, wat er van de leerling wordt verwacht: "Koppeling intrappen en rustig in de één". "Dan de koppeling rustig laten opkomen en meteen wat gas geven!" Zijn ervaring heeft hem geleerd, dat het hier fout gaat. Veel geschok en weinig meters, zoiets.

Nu niet! De jongen rijdt rustig weg. De man heeft het door. "Zeker geoefend met je vader of een vriend?" De jongen knikt. "Wel in de spiegels blijven kijken, hoor", waarschuwt de man, "je weet nooit of een of andere snelheidsduivel langs racet".

Zo gaat het een uur lang. De man kan de jongen op weinig fouten betrappen. Wel ligt de snelheid vaak aan de hoge kant. Wellicht jeugdige overmoed. Ook het inparkeren gaat soepel. De man staat er wel een beetje van te kijken. Om toch het lesgeld te legaliseren weet hij: "Ik zag je wel iets te snel schakelen!" Het joch glimlacht.

Vier dagen later zit de man voor de tv. Hij dreigt in te dutten, maar schiet wakker. Hij kijkt. Kijkt nogmaals, terwijl zijn ogen uit zijn kop rollen. Formule 1! Nederland heeft er weer een toekomstige kampioen bij. Vierde plaats in Hongarije. De man roept zijn vrouw en gilt:

"Potverdorie, dat is Max!

Die heeft woensdag weer les van me!"