Ronald Lamping.
Ronald Lamping.

Column: JARGON

Columns 129 keer gelezen

Geniet er ieder jaar van. Repeterende breuk. U denkt te weten, waarom ik geniet. Fout! Het is niet de lap, die op straat hangt met de leus: "De scholen zijn weer begonnen!"

Lees het graag en denk aan al die nutteloze studiedagen, cursussen en niet nagekomen afspraken, die het team te wachten staan. Lol om iets anders. Om het jargon van trainers. Een jaarlijks ritueel van loze prietpraat, na-aperij en potsierlijke clichés.

Tot in de vierde klasse onderbond is het trainersgilde dodelijk besmet. Papegaaien gedrag. Zalig voor de neutrale kijker. Juist amateur trainers doen massaal mee. Komisch! Kleppende imitators, die in bosjes van vier onder het kopieerapparaat lagen. Allen geschikt voor: "Help, mijn man is trainer!"

Er staat geen maat op. Niemand corrigeert. Het reutelt en pruttelt de vreselijkste platitudes. De meute knikt en gaat het zelfs geloven. Zo plas ik in mijn broek, wanneer ik zo`n amateurtrainer hoor zeggen: "We zijn in de breedte versterkt!"

Wat is dat? Dat alle posities dubbel bezet zijn? Zeg maar, Chelsea in de polder. Dat er gewisseld kan worden, omdat er voor drie consumptiebonnen versterkingen toestroomden. Zoiets kun je toch niet met droge ogen aanhoren in een kantine, waar de geur van frituur en oude koffie hangt.

Kranten staan er vol van. Te veel trainers hebben geen eigen teksten en een reële kijk op de situatie. Ze reageren als het jochie van acht, die denkt, dat hij Messi is. Die droom hoort bij de leeftijd. Een trainer van dertig jaar en ouder mag wel eens wakker schieten.

Enthousiasme is goed. Maar blijf met de beide benen op de grond. Kijk eens eerlijk naar de selectie. En herhaal `s avonds in bed eens rustig, wat je overdag hebt beweerd: "We hebben een sterke bank!"

Praat niet over het linker –en rechter rijtje. Zeg niets over "druk naar voren" en "met de punt naar achteren". Ga je niet te buiten aan Barcelona jargon van "driehoekjes" en "opkomende backs". Ook niet passelijk om op dit niveau te hebben over "circulatievoetbal" en "we spelen in een ruit". Zeker niet, als je tegen het bedrijfsteam van Carglass speelt.

Amateurs zijn liefhebbers. Prima! Trainers dromen vaak te groot. Alsof de groenteboer op de hoek plots naar de beurs wil. Alsof de banketbakker een nieuwe raad van Commissarissen gaat benoemen en er een Ceo moorkoppen wordt benoemd.

Amateurs zijn geen profs! Plots moet er als een rode draad door de hele club op dezelfde manier gespeeld worden. Belachelijk en mijlenver van het potentieel. Niemand, die op de rem trapt. Vergelijk het met de uitbater van de patatkraam, die het heeft over een innovatieve oplossing voor zijn te bleke patat en wil werken aan een duurzame oplossing door kennis te delen in een coöperatief agglomeraat. Ja, dáááág!

Ik spot niet. Sommige trainers maken zichzelf belachelijk. Hoogmoedswaanzin. Je best doen en het uiterste er uit halen is prima. Laatst hoorde ik echter zo`n trainer ijlen over "diagonale looplijnen en opduiken in de linies". Ook was er een trainer, die net als bij profs uit bijgeloof altijd dezelfde onderbroek droeg. Dat klopte wel, want ik dacht het al langer over dit soort trainers. Wat?

Dat het zaakje stinkt!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant