Ronald Lamping.
Ronald Lamping.

SEV EN MINUUT

Columns 161 keer gelezen

SEV besloot geen 1 minuut stilte in acht te nemen. Onderbouwd. Kwam op volgende neer. Helaas regelmatig leed om bij stil te staan. SEV onderschrijft het verdriet, maar gaat selectiever te werk. Wanneer het direct hen of de tegenstander betreft zal SEV overeenkomstig de situatie handelen.

Hun statement volgt mijn gedachten. Wil niemand beledigen en niets bagatelliseren. Maar de vorm van het huidige gangbare medeleven irriteert me hevig. Goedkope toneelstukjes, krenkend betoon.

Niemand hoeft mij te melden, dat wat in Parijs en elders passeerde afschuwelijk is. Geloofswaanzin met middeleeuwse trekjes van een voor hen rechtvaardige strijd tegen ongelovigen. In naam van hun God onschuldigen afslachten.

Anno 2015 terugvallen op de tijd van Kruistochten en Beeldenstorm. Hoe denk je dan? Mondain Parijs werd terug geworpen in de schoot van de dramatische Hugenoten Oorlog, waarbij duizenden werden afgeslacht. In 1562, dus!

Groepsemotie is in. Stilstaan bij Parijs is logisch. De vraag luidt hoe je dat persoonlijk plaatst. We schrikken van weerzinwekkende beelden, horen kreten van angst. Wat volgt, stoort me vaak.

'Zwaan-kleef-aan-emotie'. Gesimuleerde bewogenheid. Opgeroepen door de massa. Willen meedoen, onderdeel vormen van het gebeuren. Niet ontdaan aan de zijlijn, maar liefst in het oog van de storm. Met platitudes als "Komt dichtbij" en "Heb kinderen van die leeftijd".

Zuiver leed neemt in kracht af. Parijs en dito gebeurtenissen zijn menselijke drama`s. Velen misbruiken deze tragedies om te participeren. Duwen hun volkomen onwetende peuter van 3 jaar naar voren om voor het oog van de registerende camera`s bloemen te leggen. Het kind kijkt verdwaasd om zich heen.

Waarom doe je dit? Wat is de meerwaarde? Deel van de opvoeding? Het is de niet te stuiten behoefte om aan te sluiten. Twitterende BN'ers, ook zo`n walgelijke groep. Hun onbedwingbare misselijkmakende hunkering om te tonen, dat ze best enig niveau bezitten. Waarom moet ik dat weten? Wat is de meerwaarde als een Gooise wegwerpartiest twittert, dat het zo erg is en dat hij of zij enorm meeleeft. Enorm, ja!

Wat is dat enorm (!) meeleven dan? TV afzeggen en voorlopig geen optreden meer? Pillen, huisarts? Niets van dat alles. De teloorgang van oprecht verdriet. Het blèrt en huilt, maar handelt er nooit naar. Goedkope empathie voor de bühne. `s Avonds is het weer: "Hallo, Zwolle! Hebben jullie er zin in?!"

Voetbalsupporters hebben er ook zo`n heel naar handje van. Beladen spandoeken en symbolische stiltes, gevolgd door ritmisch handgeklap. Even later staan ze weer "Je moeder is een hoer" te krijsen. Leed in de uitverkoop. Bijna net zo triest als het gepasseerde drama zelf.

Ik haat dit 'ik-wil-er-ook-bij-horen-leed'. Daarom is het besluit van SEV dè manier om op gepaste wijze te handelen. Want leed, dat je ècht raakt vreet zich een onomkeerbare weg naar binnen en laat je nooit meer los. Het beheerst je verdere leven, je gedrag. Maakt je radeloos en zowel geestelijk als fysiek kapot! Echt verdriet parasiteert in je brein en vreet al je geluk op. Wat ik nu zie, is vaak surrogaatleed!

Op zich ook een drama!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant