Door Ronald Lamping.
Door Ronald Lamping.

Column: KLAAS TIGELAAR

Column 117 keer gelezen

Helpers weg, eerste ronde! We gaan het doen met Klaas. Hij wordt onze burgervader, gids in roerige tijden. Rond 5 december ontvangt Klaas dus Klaas, daar denk ik dan weer aan.

Klaas is gekozen na een warm beraad tussen de leden van de stralende (?) vertrouwenscommissie. Zowel links als rechts putten zich ampel uit in superlatieven over de sfeer. We horen "intens proces" en "fijne verhoudingen". Een soort Libelle Zomerweek, maar dan voor politici.

Een vrouw had de voorkeur. Dus wordt het een man, Klaas. Hij blijkt de beste kandidaat. Daar moeten we het mee doen. De commissie vergaderde in het geheim al zal er op z`n Van Rey`s zeker stiekem met de achterban 'geklankbord' zijn. We zijn niet achterlijk!

Betrokkenen zullen staalhard ontkennen, maar er wordt ook gekeken naar 'de persoon, die binnen loopt'. Ik bedoel, dat onze eerste mening primair afhangt van die indruk. Uiterlijk, kleding, nors, gevat, ludiek, zenuwlijer, humor en (eerlijk is eerlijk) bij een vrouw toch altijd het uiterlijk. De man, die dat niet beaamt moet met spoed aan de lokale leugendetector.

Mannen loeren daar naar. Wat struint er binnen? Een pokdalige akela in Primark jute en gezondheidssandalen met een hoog ventilatiegehalte en ingebouwde airco of een hooggehakte in mantelpak gestoken mokkel met golvend haar, dat een week in de L'Oréal heeft liggen weken?

Zo gaat het ook bij verkiezingen. Niemand, helemaal niemand, kent alle standpunten van de partijen uit het hoofd. Niemand heeft zich in al die, tijdens taaie fractievergaderingen gebrainstormde standpunten, verdiept.

Kiezers gaan af op andere componenten. Uiterlijk, sympathiek, onderbuik of lekker (Geert) brutaal. Dus kijk ik naar de verschillende foto`s van Klaas. Voor mijn eerste indruk. Hij is ook van mij. Als ik het even niet zie zitten moet ik bij hem aan kunnen kloppen als mijn hoeder, tòch?

Ik moet eerlijk zijn. Mijn eerste indruk is de vestiging van een nieuwe warme bakker. Klaas kijkt me guitig aan. Klaas is Hollands welvaren. Open blik. Of hij net verse croissantjes uit de oven heeft gehaald en wil zeggen: "Laat het zakje even open, ze zijn nog warm!"

Als ik naar de foto`s kijk beeld ik me Klaas in met schort waarop het logo staat: "Gebak van Tigelaar maakt het waar!"
Dan zie ik Klaas met een enorme slagroomspuit gebogen staan over een ovenblad met verse tompoezen. Die gaat hij versieren met de ervaren hand van een gedreven koekenbakker.

Gek toch zo`n eerste indruk. Ik zie geen getatoeëerde kraanmachinist of een naar chloor meurende zweminstructeur. Nee, bij Klaas dwalen mijn gedachten af naar moorkoppen, petit fours en aardbeiensloffen. Heb hem nog nooit gesproken, maar hoor hem toch olijk tetteren: "Speculaas van Klaas!"

Beetje voorbarig natuurlijk. We wachten af. Toch is het beeld van die warme bakker wellicht nog niet zo slecht van me. Ik heb zelf veel burgemeesters en wethouders meegemaakt. Eén ding hadden ze gemeen. Ze werden altijd (lees: altijd!) omgeven door slijmerige gladjanussen, die in het gevlei wilden komen. Zowel burgers als ambtenaren. Hun doel? Let je even op, Klaasje?

Ze wilden zoete broodjes bakken!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant