Door: Ronald Lamping.
Door: Ronald Lamping.

PHILIPPINE HOHAGE

Column 1.075 keer gelezen

Er waart een gerucht door ons sluisdorp. Krijg ik aangereikt. ("Hé, Lamping, hoor `s!") Of ik daar even over wil schrijven. Rustig, maar! Heb ik daar wel zin in? Om tekst zwart op wit aan te leveren moet je altijd (!) zeker zijn van je zaak. Anders word je hier meteen afgerekend. Vertel mij wat.

Toch intrigeert de mare. Zoek achtergrond, maar strand. Weet, dat het om armoedebestrijding handelt en dat Philippine Hohage er iets van vindt. Voormalig D`66-lid is ontdaan. Philippine (fractie Hohage) ageert. En dat is géén gerucht.

Even terug in de tijd. Er was ooit sprake van sponsoring van basisscholen. Pissig was ik. Als teamlid van een destijds extreem moeilijke school, kon ik mijn ergernis niet verbergen. Op een school, waar veel getraumatiseerde vluchtelingen en talrijke onhandelbare allochtone prebubers zaten, stonden de gelddonoren niet direct in een rij. Integendeel. Het geld van bedrijven ging naar kansrijke, blanke scholen, zodat scheefgroei wortel schoot. Heb er via de Haagsche Courant menig artikel op los gelaten. Geërgerd en geraakt. De toch al povere solidariteit tussen scholen werd definitief begraven onder 100 kuub chagrijn.

Nu lijkt er weer sprake te zijn van bedenkelijk beleid. Anders, maar in de kern overeenkomstig. Geen consistentie tussen de verschillende kinderen. Geen solidariteit tussen arm en rijk. Stigmatiserend en eigenlijk gewoon dom, ondoordacht en irritant lichtzinnig.

Áls het gerucht juist is, krijgt een bepaalde groep kinderen in het kader van de armoedebestrijding een schooltas met schoolspullen aangereikt. Vanuit het bedrijfsleven. Tas met daarop de namen van de gulle gevers. Philippine Hohage meteen pislink!

Zo`n tas is waarschijnlijk goed bedoeld, maar toont tevens, dat het besluit genomen is door bureaucratische hobbyisten. Amateurs, die geen flauwe notie hebben van het dagelijkse doen en laten van jeugd in hun beruchte ontwikkelingsfase. Een stadium, dat niet zelden doorspekt is met pesten, roddel en hoon.

Een kind stigmatiseren met een voor ieder zichtbaar 'betoon van armoede', getuigt van een haast onwaarschijnlijk slecht inzicht en doorgronding van de anno nu heersende mores onder opgroeiende en tot tirannieke inquisitie bereide jeugd. Wanneer dit verhaal klopt, geef ik Philippine Hohage volledig gelijk. Chapeau, mevrouw! Armoedebestrijding moet niet via uiterlijk vertoon met emblemen, logo`s of vignetten gaan. Bedrijven scoren zo via het leed en verdriet van maatschappelijk in ongerede geraakte gezinnen. Liefdadigheid met inktzwarte rouwrand.

Hoor het sommigen zeggen, beter iets dan niets. Die kinderen mogen blij zijn, dat ze iets krijgen. Daar heb ik geen weerwoord op. Kán er niet op reageren. Monddood. Kan hen namelijk niet uitleggen, dat het om beschaafdheid draait. Dat je met sponsorlogo`s betrokken kinderen het predicaat 'armoede' op het voorhoofd tatoeëert. Als iemand zoiets simpels niet begrijpt, heb ik geen vocabulaire om dat tekort aan te vullen.

Nu maar hopen, dat het bij een gerucht blijft. Zo niet, dan mag een ieder, die bij de feitelijke realisatie betrokken is, zich ongelóóflijk doodschamen. Wat ik dan op hún voorhoofd zou willen tatoeëren? Iets over hun denkwijze.

Armoe troef!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant