Door: Ronald Lamping.
Door: Ronald Lamping.
COLUMN

SLAPPE KNIEËN

Column 526 keer gelezen

Waarschuw vast. Zeg niet, dat ik moet zwijgen. Dat ik vijf jaren weg ben uit het onderwijs en dús geen recht van spreken meer heb. Donder op! Bijna veertig jaren ervaring, die vervliegen niet zomaar. Komt bij, dat recentelijk, weinig rigoureus veranderde. Integendeel, dus…! Mei, uitslag eindtoets voor basisscholen. Vaak oorlog in de tent. Gaf in 38 jaren ruim 800 adviezen en kan een bestseller schrijven over de zeer serieuze narigheid en akelige persoonlijke intimidaties (zoals letterlijk: "Advies fout, meester. Heb mensen voor minder iets aangedaan, weet u?").

Basisscholen noteren vanaf groep 1, alles. Leerkrachten worden er moedeloos en neerslachtig van. Registreren, aankruisen, digitaliseren, bijwerken en weer aanvinken. Daadwerkelijk lesgeven lijkt soms op de tweede plaats te komen. Kennisoverdracht en sociale vorming, verdreven door een onstuitbare registratiepressie vanuit ondeskundig 'hogerhand'. Tijdrovend en blijkt nu soms zelfs nutteloos. Straks meer.

Noteren als chronische ziekte. Nog even en het kind wordt gevolgd vanaf de eisprong. Staat in het leerlingvolgsysteem hoe eicel bevrucht werd door zaadcel. Vrees het moment, dat de gynaecoloog meldt: "Dat wordt geen VWO!" Basisscholen noteren acht (!) jaren lang vorderingen of het ontbreken, daarvan. Moet! Geen misverstand, je hebt gegevens nodig om argumenten aan te dragen, om conclusies te onderbouwen. Maar men verzoop erin! Aantekeningen, voetnoten en resultaten worden vaak genoteerd voor de inspectie, onder de valse noemer: 'Als we het maar ergens hebben staan!' Geen team, die dat toegeeft. Zelden worden leerlingen dossiers nog diepgaand bestudeerd, serieus nageplozen om tot een slotsom of vereiste oplossing voor een leerling te komen.

Leerlingvolgsysteem als Nieuw Testament van de onderwijsbijbel. Vuistdik dossier komt vaak alleen "onder het stof" vandaan als leerkrachten de overgang naar een volgende groep bespreken of als er wéér iets te noteren valt. Resultaten digitaal invoeren, eindeloze invullijsten over sociaal gedrag. Jaar in, jaar uit hetzelfde door de (hopelijk) slimme 'knip en plak-generatie-leerkrachten'. Invoeren om het invoeren. Het moet, maar kan met zoveel minder en vooral essentiëler, zodat leerkrachten hun energie volledig aan de kinderen kunnen wijden. En dan volgt het eindadvies……! Slappe onderwijsknieën.

Bij een derde van de leerlingen wordt het advies, na een hogere eindtoets, naar boven bijgesteld. Schandalig en een brevet van onvermogen voor de betreffende basisscholen. Acht (….) jaren lang hebben ze als professionals gezamenlijk alles gedocumenteerd, besproken, aan ouders gerapporteerd om tot een sluitend eindoordeel te komen voor de aan hen toevertrouwde leerlingen. Ouderavonden, bijeenkomsten en in acht jaar op z`n minst 24 rapporten. Als er vervolgens een belezen ouder met een grote bek binnenstormt, wordt alles vergeten, gaan gegevens van acht jaren ploeteren de papierversnipperaar in en verandert men (uit pure angst) gewoon het advies. Ón-ge-loof-lijk! Weekdieren.

Angstig zet een team zichzelf (en hun trouwe hulpouders) volledig te kijk. Zijn hun moeizaam opgebouwde dossiers plots waarde-loos. Beschamend en stuitend. Ben zelf vaker bedreigd, héél serieus bedreigd, wil er verder niet over uitweiden. Ruim 800 adviezen gegeven aan uiterst moeilijke doelgroep. Hoeveel ik er veranderd heb door zware bedreigingen en intimiderende bangmakerij? Wat dacht uzelf?

Nul!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant