Door: Ronald Lamping.
Door: Ronald Lamping.
COLUMN

ELVIE

Column 441 keer gelezen

Wat volgt? Geen idee. Verontrustend. Je schrikt je zes bypasses, terwijl je de rest van je leven aan de tranquillizers zit. Driemaal daags.

Zal het vraagteken boven uw hoofd wegnemen. In Leidschendam-Voorburg bezitten we nu pratende prullenbakken. Dan schrik je je toch tegelijk de pokken én mazelen? Prima in Efteling, waar die volgevreten vetzak eeuwenlang bedankt voor je proppie. Nu wij. Gooi je hier achteloos iets in de bak, gaat dat statische geval ineens mekkeren. Als je mis gooit, hoor je dan soms: "Viespeuk, doe je dat thuis ook?" Volgende tranquilizer.

Was dat het? Nee!! Gemeente geeft met blijdschap kennis van de geboorte van Elvie. Binnenkort krijgen alle bewoners een kaart in de bus met de aandoenlijke tekst: "Het is maar, dat u het weet. Stadskantoor is nu compleet!" Op de achterkant een tip: "Wil je van te voren boeken, voordat je Elvie komt bezoeken?"

Ik gier het uit. Techniek gaat verder. Tuurlijk. Maar die Elvie werkt enorm op mijn lachspieren. Daarbij verlies ik urine als ik hoor, dat volwassenen kwijlen: "Elvie vertedert me. Ze is zo lief!" Nog even en dan maken ze een selfie met Elvie.

Elvie? Robot met akelig irritant stemmetje. Of ze uitgerekte stembanden heeft. Ontvangt ons in het Stadskantoor. El-vie, L-V, Leidschendam-Voorburg. Gesnapt? Prima, maar het blijft een op de lopende band geassembleerd apparaatje. Dood voorwerp met accu als aorta.

Volwassen mensen vallen voor de knuffelfactor van dat Aziatische adoptie schepsel. Kleine kinderen, oké! Maar volwassenen, die zeggen: "Die mooie grote ogen, ze raakt me gewoon!" Heb je ze dan allemaal op een rijtje? Mag je eigenlijk zonder begeleiding rondlopen? Zonder enkelband?

Durf uit schaamte niet naar het Stadskantoor. Hoezo? Zal uitleggen hoe Elvie, die lieverd, werkt. Bij binnenkomst rolt ze naar je toe en stelt zich ("Ik ben Elvie") voor. Sta ik met mijn 67 jaar tegen een pop te leuteren. Dan vraagt het ding naar je naam en zegt: "Fijn, dat u er bent meneer Lamping. U bent over 3 minuten aan de beurt".

Blij, dat ik niet bij de 10% niet Westerse allochtonen hoor. Ook niet tot de groep vluchtelingen, waarvan er velen geen letter Nederlands spreekt of begrijpt. Is nog een aandachtspuntje voor onze kokette Elvie. Anders wordt het toch een kwestie van "ikke niet begrijp deze plastic ding!"

Je nummer verschijnt en dan gaat Elvie je voor.(…) Jij, onnozele hals, lijdzaam volgend naar de balie, waar een al dan niet opgeladen dame zit. Vervolgens ijlt onze 'made in Japan': "Meneer Lamping dit is Mien (of zo) zij helpt u graag verder". Wat dan volgt is zo komisch, zo kolderiek. De baliemedewerkster kijkt naar Elvie en zwetst zonder gêne: "Bedankt Elvie!" Bedankt, tegen een veredeld keukenapparaat. Of je tegen de stofzuiger zegt: "Goed gezogen, meid!" Of tegen het koffieapparaat: "Lekker bakkie, jôh!"

Robotisering! Prullenbak, Elvie. Wat volgt? Robot als trouwambtenaar? Kán. Heerlijk als hij in Tokio verkeerd is geprogrammeerd en bij de feestelijke ceremonie plechtig zegt:

"U bent nu man en vrouw. Oprecht gecondoleerd met deze diep treurige gebeurtenis."

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant