DOELWIT

Waanzin. Tieners doodden tieners. Zwakzinnigen blazen volwassenen, kinderen en zichzelf op. Uit naam van hun God. Inderdaad, de wereld draait door.

Bang? Nee. Of ik over mijn linker schouder kijk? Jazeker, als ik linksaf moet op de fiets. Stoere praat of realiteitszin? Laatste. De kans om slachtoffer te worden van een aanslag is te verwaarlozen. Parallel aan de kans, dat je met een vliegtuig neerstort.

Burgers gaan met hun eigen gemoedstoestand aan de haal. Niet gehinderd door enige onderbouwing of realiteitszin. Ze komen echter nooit verder dan het uit de hersenen opgelepelde cliché: "Het komt nu wel erg dichtbij!" Wat is dat dan dichtbij? Om de hoek, twee straten verder? België of Texel? Geen idee. Hoe dan ook, afgelopen weekend zaten we traditioneel bij Guus Meeuwis. Vaste prik. Hoop lol, gehos en gestamp in PSV stadion. Gaat er daar toch nog een keer het dak vanaf dit seizoen.

Wij zitten altijd in hetzelfde hotel als Guus en zijn mensen. Het wemelt van die gasten met zo`n 'Ik–hoor-bij-Guus-shirtje' aan. Prima. Gezellig. Guus kom je ook in Van der Valk Eindhoven tegen. Uiterst vriendelijk. Logisch, want hij kijkt ons aan, groet joviaal en ik zie hem denken: "Mijn pensioenopbouw is er ook weer".

Guus zorgt later die middag voor de moeder aller meezingklassiekers. Dat zou iedereen eens mee moeten maken. Je weet niet wat je ondergaat. Het dondert en het bliksemt en het regent meters bier, gevolgd door een intens meegezongen la, la, la, la….enz. Kippenvel van een topklasse hen uit Barneveld.

Nu zijn we plots doelwit. Een amateur terrorist met Teleac-cursus 'Creatief met kruit', gedroeg zich verdacht. Paniek. Guus laat via tv weten dat de bewaking wordt opgeschroefd. Geen risico. Wil gastvrij zijn en blijven. Dreiging en lol, dat bijt elkaar.

In een wereld, waarin schoolkinderen een handleiding terrorisme meekrijgen op hun buitenlandse tripje.(…) Wij worden nu bij stadion gefouilleerd. Tassen open. Rugtassen van jongelui met een pakje brood worden bekeken alsof er voor kilo's aan dynamiet in zit.

Eenvoudige fotocameraatjes vallen ook al onder gevaarlijke voorwerpen en worden behandeld alsof we te maken hebben met geavanceerd wapentuig, dat met één druk op de knop het stadion richting Mars lanceert, zodat uit tegen PSV wel heel ver wordt.

Stemming blijft goed. Guus doet zijn kunstje, publiek is mega enthousiast en mijn inschatting ter plaatse is, dat het publiek niet direct denkt aan een of andere achterneef van Osama, die naar eigen cultuur 'Het dondert en het bliksemt' dreigt in te vullen.

Maar bang? Ik niet. Wel héél geërgerd. Negatief geprikkeld, omdat een leuk concert, uitgaan en zelfs schoolreisjes tegenwoordig in het teken staan van misère, achterdocht, agressie en buitensporig geweld van loslopende idioten. Irriteert me mateloos.

Hoe krijgen we die randdebielen terug in hun hok? Geen idee. Laat het nou uitgerekend Guus zijn, die halverwege de middag voor een voorlopige oplossing zorgt als hij ons laat weten:

"Geef mij nu je angst, ik geef je er hoop voor terug!"