Door: Ronald Lamping.
Door: Ronald Lamping.
COLUMN

ZO MOE VAN!

Column 628 keer gelezen

Zomervakantie sleept zich naar het einde. Binnenkort lezen we teksten als: 'De scholen gaan weer beginnen!' Tijdens mijn werkzame leven een noodzakelijk seintje. Wanneer ik die tekst las, zei ik steevast tegen mijn vrouw: "Sorry, lees net dat ik er maandag met de koffie niet meer ben!" Wist zij genoeg. Ik ook, helaas.

Vakantiegangers komen thuis. Lopen bruingebrand rond. In wit overhemd of T-shirt. Dat tekent extra. Mag best benadrukt worden, dat iemand drie weken in de bak en braad gelegen heeft. Maar dan de commentaren. Dramatisch.

Moeder aller domme reacties luidt al jaren dezelfde: "Voor het weer had je niet weg hoeven te gaan!" Deze opmerking toont op ontluisterende wijze, hoe kortzichtig een mens kan zijn. Hoe beperkt iemand van geest is. Onnozelheid en bekrompenheid strijden om de hoofdprijs.

Het wás warm, zelfs heet. Dus, wat heb je te zoeken in Italië, Frankrijk of Spanje? Volgens de onnozelen niets. Triest. Of er in andere landen geen sprake is van een totaal andere cultuur, sfeer en omgeving. Wanneer je zoiets beweert, ben je nooit verder geweest dan Woerden. Woerden, of je daar een visum en vaccinaties voor nodig hebt? Nee.

Dan negeer je het lokale eten en de tafelgewoonten. In mei zaten we met het hele gezin buiten te lunchen in Venetië. In een smal achterafstraatje. Lol, gezellige sfeer en ontspanning. Boven ons de zon.

Dezelfde zon die op dat moment ook in Nederland scheen. We hadden dus ook thuis kunnen blijven, volgens de kortzichtigen. Goedkoper en `s avonds lekker in je eigen bed. Had gekund. Mooi niet!

De unieke sfeer en specifieke omgeving van Venetië gaven een extra dimensie aan de lunch. Als je dat verwart met je eigen andijviestampot, slavink en vanille vla toe, dan voelt dat behoorlijk reddeloos, redeloos en vooral radeloos.

Heb heel wat vreemde commentaren gehoord. Ooit stonden we voor het eerst in New York bovenop de Empire Statebuilding en genoten van het magnifieke uitzicht. We wisten van verbazing niet waar we moesten kijken. Zo bijzonder, zo indrukwekkend.

Staat er naast mijn vrouw een landgenoot. En terwijl mijn vrouw genoot van het verbluffende uitzicht, liet deze stakker hardop horen, dat hij niet opgebouwd was uit cellen, maar uit spruitjes en speklapjes. Hij wist, letterlijk: "Op de Euromast zie je precies hetzelfde!"

Ook herinner ik me een zwembad op Borneo. Daar lagen we in op de laatste vakantiedag. Nog vol van orangoetangs en exotische jungle. Even lekker poedelen, tot rust komen voordat we naar Nederland zouden reizen.

Wij, diep onder de indruk van alle ervaringen in deze totáál andere wereld. Verderop in dat zwembad lag een tante Truus met familie. Dan bevind je je dus op Borneo. Op 11.000 km van huis. Heb je daar ongelooflijk veel gezien en meegemaakt.

Truus had het allemaal al verwerkt. Had haar brein gereset van 11.000 naar 0 km. En dus moesten wij allemaal luidkeels horen, wat haar nu nog werkelijk bezig hield:

"Morgen thuis!
Weer lekker een balletje gehakt!"

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant