AIRFRYER XXL

Tussen twee voetoperaties (bij mijn vrouw) door wil ik misbruik maken van de situatie. Bedenkelijk trekje. Mijn vrouw heeft mij straks nodig. Daar wil ik 'een hebbedingetje' voor terug. Ordinaire ruilhandel.

Mevrouw Lamping loopt weer bijna normaal. Maart volgt andere voet. Ik, wéér mantelzorger. Heb haar zeikerig gemeld, dat ik klaar zal staan. Stiekem denk ik: "Balen! Weer twee maanden onhandig logistiek geklooi!"

Mijn vrouw neemt wel maatregelen. Koopt slim in, zodat ik alleen de gasfornuispit hoef te ontsteken. Ik laat haar preoperatieve aanwijzingen vermoeid langs me afglijden. Mijn levensmotto: "Dat zie ik tegen die tijd dan wel weer".

Mijn lijf bestaat voor 99% uit gemakzucht. En laat dat nou de bottleneck van mijn probleem zijn. Ik moet de frituur verschonen. Is bij ons zo gegroeid. Heb er een bloedhekel aan. Vette klauwen, vlekken op mijn trui en plakkerige troep.

Ontvang gids van de consumentenbond over airfryers. Zie via internet informatieve filmpjes en 'de Keuringsdienst van Waarde' besteedde er een uitzending aan. Mijn voelsprieten staan meteen op scherp. Het aroma van gemak dwarrelt in mijn grote snotkoker.

Dus wil ik ook zo`n apparaat. Gaat bij ons thuis niet zo makkelijk. Vereist tactisch inzicht en doordacht strijdplan. Hoe en wanneer opper ik het. Kom tot de conclusie, dat ik het beste haar naderende operatie, de airfryer en mijn mantelzorg kan verenigen. In mijn voordeel, uiteraard.

Na het avondeten buiken we nog uit. Mijn intuïtie laat me in de steek. Ik zeg: "Zou zo`n airfryer niet iets voor ons zijn?" Om vervolgens het levensbelang te accentueren: "Gezonder, geen vette poten en smerige luchtjes". Mevrouw Lamping en ik kennen elkaar bijna 50 jaar. Zij weet, dat ik de aanval heb geopend en antwoordt, stoïcijns: "Onze frituur doet `t toch nog?"

Akelige irritante vrouwelijke logica waar je niet tegen kunt vechten. Ik zet nogmaals de troef in van vette viezigheid op je handen. Weer slaat ze terug met een messcherp: "Wat dacht je van zeep?" Dan bega ik een cruciale blunder en betrek - extreem stom - haar naderende operatie erbij.

Ik beweer dat het tijdens haar tijdelijke mobiele invaliditeit voor mij een stuk makkelijker wordt als ze een patatje of snack wil. Ze kijkt me bedroefd aan. Verdrietig over zo`n kinderachtig argument om mijn zin door te drijven. In haar ogen zie ik de trieste blik als bij een vijfjarig meisje, dat naar haar overleden hamster staart.

Patstelling. Wil mijn zin (vóór 19:00 uur besteld, morgen in huis) doordrijven en mevrouw Lamping interesseert die airfryer geen ene moer. Dan opent ze de eindstrijd. Ze zucht, lacht druipend van cynisme naar me en sneert: "Jôh, gebruik je nou eigenlijk mijn operatie om een airfryer te kopen?"

Haal mijn schouders op met de bokkige attitude van een kleuter, die geen koekje krijgt. Mijn vrouw gaat voor de eindstoot: "Die airfryer gaat echt niet helpen tegen de stank, hoor". Ik pruil: "Hoezo niet?" Ze wacht drie tellen en kopt de voorzet keihard in de kruising.

"Omdat aan jouw mantelzorg nu ook al een luchtje zit!"