Door: Ronald Laming.
Door: Ronald Laming.
COLUMN

480.000

Actueel 365 keer gelezen

Staar gebiologeerd naar het getal, 480.000. Vierhonderdtachtigduizend. En weet, dat dit het topje van een enorme ijsberg is. 480.000 zorgkinderen met omvangrijke problemen. Gesignaleerde zorgkinderen die genoteerd staan. U en ik begrijpen, dat er achter de huisdeuren nog veel meer verborgen leed huist. Niet geregistreerde huiselijke ellende. Huizen, waar kinderen zich veilig en geborgen moeten voelen. Waar kinderen zich kúnnen en mógen uiten. Waar ze verdriet en vreugde kunnen delen. Getroost kunnen worden. Bij veel kinderen helaas rampspoed. Het nest, waar ze zich behaaglijk horen te voelen, blijkt vaak een broedplaats van ellende, (seksuele) handtastelijkheden en onmetelijk verdriet.

Put uit ruime professionele ervaring. Zeer ingrijpende. Ben dus geen betweterige toeschouwer. Mijn knelpunt is dat in onze bloeiende maatschappij, waar zoveel kansen liggen, er meer dan een half miljoen kinderen stelselmatig bedroevend worden bejegend. Je mag niet eenduidig alle betrokken ouders onder dezelfde negatieve noemer plaatsen. Kinderen worden geboren met geestelijke –en/of lichamelijke beperkingen. Ook zorgkinderen. Triest en een levenslange zorg voor betrokken gezinnen. Zo blijkt bijvoorbeeld passend onderwijs een drama.

Ook is zorgelijk, dat honderdduizenden kinderen geestelijk en fysiek mishandeld worden. Door hen die garant horen te staan voor liefde en bescherming. Deze kinderen groeien op met een totaal verkeerd mensbeeld met mogelijk nadelige gevolgen. Ook door overspannen prestatieouders, die hun kinderen op extreme wijze opjagen. Op school, bij sport! De transitie van het onderbrengen van jeugdzorg bij gemeenten verloopt zeer stroef. Eigenlijk mislukt. Meer geld is slechts een deel van de oplossing. Het lost weinig op met betrekking tot daadwerkelijke oorzaken. De falende ouders die niet deugen. Met een brevet van onvermogen hun kinderen (geestelijk) mishandelen. Zij brengen mogelijk kinderen voort, die al jong een getraumatiseerde kijk hebben op het leven. Deze ouders zijn mogelijk leveranciers van totaal gefrustreerde nazaten, die het op hun beurt weer moeilijk kunnen krijgen met hún kinderen.

Geld voor jeugdzorg is noodzakelijk, het probleem ligt (bij geestelijke en lichamelijke mishandeling) echter bij die perverse ouders. Ouders die vanuit eigen pedagogisch tekort, drugs- of drankprobleem, hun kinderen methodisch kapot maken. Bedoel niet de liefdevolle zorgzame ouders van kinderen met een beperking. Zij zijn vaak gewetensvol en empathisch bereid het eigen leven te doneren aan hun hulpbehoevende telg. Nee, het zijn de gemankeerde ouders die hun kind molesteren. Ouders uit alle milieus. Maakte ze zelf dieptreurig mee uit zowel sociaal zwakke als 'de betere' milieus, die altijd meer wilden dan in potentie mogelijk was.

Geld! Het zou de verantwoordelijken sieren als men éérst eens na zou gaan, waar en waardoor die ouders ontsporen. Nu rest vaak het te laat bestrijden van symptomen, terwijl kwetsbare kinderen juist gebaat zijn bij het voorkómen van ellende.

Je kunt ouders moeilijk een certificaat laten halen om kinderen te mogen opvoeden. Niet haalbaar en discutabel. Jammer eigenlijk. Wel een klassieke waarschuwing. Zoals de ouden zongen….! En ook deze.

De appel valt niet……..!

Stuur jouw foto
Mail de redactie
Meld een correctie

Uit de krant